Kinderbijbels kopen

Gisteren zijn we op pad geweest om kinderbijbels te kopen voor IBES. Hiervoor moesten we naar Arusha. Dit was een hele onderneming. Sophia ging met ons mee om ons de weg te wijzen. We gingen met de dala dala. Het vervoersmiddel in Tanzania. Van waar wij wonen naar Arusha is ongeveer een uur. Met de auto is het veel sneller, maar de dala dala stopt heel vaak onderweg. Na een tijdje bleek dat de hoofdweg was afgesloten. Dit was omdat de presidenten uit Tanzania en de omringende landen een bijeenkomst hadden. Daarom gingen we via een andere weg, maar dit was eigenlijk geen weg te noemen. Het was zand met stenen. Dit betekende dat we alle kanten op hobbelden, terwijl het 30 graden was en we met 20 personen in een busje zaten die voor 10 personen bedoelt is. En je kon je raampje niet open doen, want dan kreeg je een kilo stof in je ogen. Het voelde alsof je op een rodeostier zat en je je heel goed moest vasthouden om niet te vallen. Maar op wat blauwe plekken na, kwamen we na ongeveer een uur heelhuids aan in Arusha. Omdat de dala dala een andere weg had genomen, kwamen we ook op een andere plek in de stad terecht dan normaal. Gelukkig hadden we Sophia bij ons en na dik 20 minuten lopen kwamen we bij de boekenwinkel. Ze hadden niet veel keus, maar we hebben twee mooie Engelse kinderbijbels kunnen kopen. Op dit moment wordt er namelijk geen bijbelverhaal verteld of voorgelezen op de daycare. Maar voor de kinderen is het zo belangrijk dat ze verhalen uit de bijbel horen. In een groep was er nog een goede bijbel die niet gebruikt werd, maar nu wel gebruikt gaat worden. Voor de andere twee groepen hebben we nu ook mooie bijbels gekocht.
We hebben nog even wat gedronken en toen konden we aan de terugreis beginnen. Gelukkig gingen we terug wel gewoon over de verharde hoofdweg. Maar helaas werden alle auto’s aan de kant van de weg gezet, omdat de colonne met presidenten eraan kwam. Het hele verkeer zat hierdoor vast en iedereen stond met zijn auto aan de kant van de weg. We waren dan ook erg blij toen we eindelijk weer thuis waren.
Het was een lange, vermoeiende rit, maar met een goed doel!

Arusha Vineyard Church

Wo dachten we! Dat wordt dan een lange rit. We vertrokken met Violet rond half 9 van huis. Eerst moesten we met de dala dala richting Arusha stad. Daar aangekomen moesten we overstappen op een andere dala dala. Rond kwart over 10 waren we in de kerk. We zijn van deur tot deur ongeveer 1 uur en 45 minuten onderweg geweest. Ja, je moet wat over hebben voor je geloof (haha).

De kerk begon om half 11. We waren dus mooi op tijd. Vanaf 10 uur is er inloop met koffie/thee en een lichte versnapering. Dit kan je kopen en dat geld gaat naar de kerk. Ze verkochten mandazi wat we nog kennen van onze periode op Zanzibar. Eén stuks voor 200 Tanzaniaanse Shilling, omgerekend ongeveer €0,10. Dus we hebben er een paar genomen.

De dienst was heel mooi. Aan het begin van de dienst is het de gewoonte dat de nieuwkomers even gaan staan en zeggen waar ze vandaan komen. Dat werd dus HOLLAND! In de dienst werden heel veel Engelstalige liederen gezongen door een enthousiaste band met een combi tussen Afrikaanse en blanke mensen. We kijken terug op een mooie dienst!

Workshop puppet show

Afgelopen week zijn wij bezig geweest om een groep van 7 studenten een workshop puppet show te geven. De meiden hebben al een paar voorbereidende lesjes gehad over poppenkast spelen. Eerst hebben we de voorbereiding gedaan. Daarna hebben we een workshop gegeven van twee dagen. En aan het eind van de week mochten twee meiden hun poppenkast verhaal opvoeren voor de kinderen van de daycare. Super leuk!
Hier in Tanzania zijn de mensen helemaal niet bekend met poppenkast spelen. Hiervoor moet je creatief denken en dat is iets wat voor hen heel moeilijk is. Dat de meiden dit hier leren en uiteindelijk ook kunnen, is heel bijzonder.
We zijn begonnen met het maken van een achtergrond en uitleggen waarom en hoe we dit gebruiken. Ze mochten allemaal zelf een achtergrond verven dat bij hun verhaal paste. Ze waren heel enthousiast en super geconcentreerd, want verven doen ze bijna nooit.

Daarna zijn we bezig geweest om rekenen in ons verhaal te verwerken. We willen de kinderen niet alleen vermaken met poppenkast, maar ook iets leren.
Alle meiden hebben hun verhaal opgeschreven en uitgespeeld. Dit hebben wij allemaal gefilmd en toen samen terug gekeken op de laptop. Wat was dat een lol. Ze vonden het heel interessant om hun eigen poppenkast spel terug te zien en hier konden ze veel van leren.

IBES - waar we wonen en werken

Jambo! (=hallo in het Swahili)

Met ons gaat het goed. Wel is het lichamelijk soms nog wennen en aanpoten. Maar dat is ook meer dan logisch na nog maar één week in Tanzania te zijn. Ook de voeding is wennen voor ons lichaam. We zijn snel moe nog, ook vanwege de Afrikaanse hitte.

Zoals sommige mensen op Facebook al hebben kunnen zien, kunnen we in het weekend naar het zwembad van Dick&Marion als we willen. Na een wandeling van ongeveer 20 minuten ben je bij hun huis en hun zwembad. Even doorlopen en doorbijten in de hete Afrikaanse zon, maar dan heb je ook wat. Een prachtig zwembad in een geweldig mooie natuur. In de verte zagen wij vanaf het zwembad een mooie berg. Nee, niet de Kiliminjaro natuurlijk;)

We wonen op de lodge van IBES. Voorheen was dit het terrein waar alles gebeurde, maar het werd als vrij snel te klein voor de organisatie. Nu is het de plek waar vrijwilligers, stagiaires en medewerkers een kamer kunnen huren. Wij wonen op nummer 105.

In ons kleine huisje van 6 bij 6 meter is een 2-persoonsbed. Het bed heeft een goed matras en we hebben inmiddels allebei een fijn kussen. Ook hebben we een kleine badkamer met een wc met een gat in de grond en een douche en wastafel. Dit allemaal is voor Nederlandse begrippen heel primitief, maar we weten dat Hij ons hier wil hebben. IBES is op ongeveer 200 meter lopen van waar we wonen.

Op de onderstaande foto’s zie je onze tuin. Hier rusten we op momenten heerlijk uit om bijvoorbeeld een goed boek te lezen. Het is een prachtige groene tuin met mooie bloemen en planten.

Hieronder zie je foto’s van onze gezamenlijke keuken en woonkamer. Deze delen wij met de twee Nederlandse vrijwilligsters die er nu zitten.

Langzaamaan beginnen wij ook te werken bij IBES. Dat is natuurlijk waarvoor we hier ook komen. We hebben al een aantal gesprekken gehad met Marion. Tot nu toe hebben we een paar keer geobserveerd bij de daycare. Deze willen wij gaan verbeteren. We hebben al een aantal ideeën. Hierover later meer.

Ze zijn ook begonnen met het omploegen van een veld wat een veld voor sport- en spelactiviteiten moet gaan worden. Daarna gaan ze deze egaliseren en inzaaien, maar er moet ook regen komen voor de groei van het gras. Op dit veld willen wij in de toekomst sport en spel gaan geven aan de kinderen.

Verder bestaat IBES uit een restaurant (Mc IBES)

Een mooie speeltuin voor de kinderen. Overdag spelen de kinderen van het kinderdagverblijf en de kleuterklas hier. In het weekend kunnen kinderen voor 3000 Tanzaniaanse Shilling hier spelen, omgerekend ongeveer €1,50.

En natuurlijk het kinderdagverblijf, een kleuterklas, een klas voor computerles en een klas voor trainingen aan de begeleidsters (nannies) van het kinderdagverblijf. IBES creeërt banen voor (probleem)jongeren die anders werkloos thuis zouden zitten. Bij het huis van Dick&Marion is de workshop van IBES, waar ze al het materiaal zelf maken voor kinderdagverblijven, scholen en speeltuinen. Scholen en andere kinderdagverblijven kunnen ook materialen bestellen bij de IBES workshop.

Tot de volgende keer!

Aangekomen in Tanzania!

Habari sa jioni! = Goedenavond in het Swahili.

Even een update vanuit Tanzania. Met ons gaat alles goed. De vlucht van afgelopen maandag met de KLM ging fijn en voorspoedig. Na ruim 8 uur vliegen gingen we landen. We landden op tijd op luchthaven Kilimanjaro Airport, zelfs iets eerder dan gepland. We werden opgehaald door Dick en Marion. Marion is de eigenaresse van IBES waarbij wij gaan werken. Dat was heel fijn!

Het was nog even een gedoe om het land binnen te komen, want je moet eerst een toeristenvisum hebben. Maar wij hadden geen Amerikaanse Dollars bij ons. Deze kan je wel pinnen op het vliegveld, maar nadat je door de douane bent gekomen en je een visum hebt gekregen. Dat is ook weer Afrikaanse logica zeiden we tegen elkaar. Uiteindelijk hebben we gevraagd of wij er even door mochten om geld te pinnen. Maar Dick en Marion hebben het voor ons voorgeschoten.

Wij wonen in het plaatsje Maji Ya Chai wat letterlijk ‘thee als water’ betekent. Het is genoemd naar het riviertje waar donkerbruin water door stroomt en dit lijkt op thee. Wij wonen op ongeveer 1500 meter hoogte, waardoor we vooral nog erg moe zijn en het lichamelijk nog soms erg wennen is. De mensen denken overigens dat we nu in de korte regenperiode zitten, maar dat is niet helemaal zeker. Normaal gesproken is deze al lang geweest, maar ze hebben nog weinig regen gehad. Nu regent het wel af en toe, maar ook is er zonneschijn. Lijkt wel op Nederland (haha). Verder ligt het in het Arusha gebied in het noorden van Tanzania en er wonen ongeveer 20.000 mensen in het plaatsje.

Wat hebben we verder al gedaan? We hebben kort kennis gemaakt met een aantal mensen die bij IBES werken. Dit houdt in: de begeleidsters van het kinderdagverblijf en de kleuterklas, de medewerkers van Mc IBES (restaurant), de medewerkers van het kantoor en overige medewerkers, zoals een klusjesman. We hebben ook een oriënterend gesprek gehad met Marion met onze plannen en taken hier, maar daar horen jullie later meer over. Ook zijn we met iemand van kantoor (Mr Jackson) naar Arusha geweest, een grote stad op 20 minuten rijden. Daar hebben we o.a. een simkaartje plus beltegoed geregeld, dus een lokaal Tanzaniaans nummer. Hakuna matata, via whatsapp zijn wij nog gewoon op ons Nederlandse nummer bereikbaar;) Ook hebben we een aansluiting geregeld via Wi-Fi. Dus kunnen we goed contact houden met familie en vrienden in NL. Daarnaast is het vooral wennen aan de mensen/het eten/de omgeving/de temperatuur en andere talen spreken. Wij communiceren veel in het Engels en wat basiswoordjes in het Swahili.

Alvast lala salama = slaap lekker. Het is hier 2 uur later:)

Het was een leuke Familiedag in de Brake!

Op woensdagmiddag 3 februari was onze laatste actie voor vetrek naar Tanzania; de Familiedag in Sporthal de Brake. Wij kijken terug op een erg leuke en gezellige middag!

Zo werd er bijvoorbeeld een workshop Dynamic Tennis gegeven door een docent van Stichting Welzijn Ouderen Nunspeet (SWON). De ouderen en ook een paar jongeren deden fanatiek mee. Ze hebben genoten van het tennissen en hadden veel plezier onderling.

Ook was er badminton. Op woensdagmiddag van 14.00 – 15.00 uur is er altijd een vast groepje ouderen aanwezig om samen te badmintonnen in de Brake. Dit is een activiteit van de SWON. Wij hebben ze deze middag ook uitgenodigd en dat vonden ze erg leuk. Er deden ook af en toe wat kinderen mee.

Daarnaast waren er heel veel spelletjes te doen. Er stonden o.a. 3 sjoelbakken, domino en 4-op-een-rij. Maar je kon ook een leuk potje dammen. Daarnaast kon je ook blikgooien! Dat blijft altijd erg leuk om te doen. En er lag een koersbal mat van de SWON. Een erg leuke activiteit voor jong en oud. Het bleek uiteindelijk nog wel lastig om je eigen ballen dichtbij het witte balletje te krijgen of op de mat te houden. Maar oefening baart kunst.

Verder kon je ook raden hoe zwaar drie lekkere kazen bij elkaar waren. Gesponsord door de Zuivelhoeve. Degene die het dichtsbij heeft geraden heeft de kazen gewonnen. Jamin heeft drie heerlijke snoep pakketjes gesponsord. De kinderen konden hun naam invullen in één van de vakjes. Spannend natuurlijk mama, die wil ik wel winnen! Via Heyda hadden we een heerlijk pakket gekregen met allerlei eten en drinken. Je kon je naam en adres invullen en daar hebben we een winnaar van gegript. Alle pakketten zijn thuisgebracht bij de winnaars. Daarnaast werden er ook boeken en andere spulletjes verkocht. Geniet van Fietsen had ook een aantal spullen gesponsord; een fietsbril, een kinder- en fietsslot. Via Partyverhuur Dekker hebben wij een springkussen gesponsord gekregen. Dat was natuurlijk erg gaaf! Veel kinderen hebben hier van genoten. Toen ze de springkussen voor het eerst zagen wilden ze erg gelijk al naar toe natuurlijk.

Nunspeet.nu kwam langs en daarvoor werden wij kort geïnterviewd. Kijk voor meer informatie op www.nunspeet.nu/familiedag-voor-tanzania voor een leuk kort filmpje van deze actiemiddag. RTV Nunspeet kwam ook onverwachts langs en er werd een leuk interview opgenomen en een foto gemaakt (zie hieronder).Wij zijn een dag later in het programma ‘eet u smakelijk’ tussen 12.00 en 13.00 uur in de uitzending geweest. Allebei erg leuk om te doen!

Deze gezellige familiedag heeft in totaal €204,85 opgebracht. Dit gaat naar ons levensonderhoud en werkvisum in Tanzania. Wij zijn erg blij met dit mooie bedrag!

Deze actie was in nauwe samenwerking met de SWON. Wij willen hen nogmaals hartelijk bedanken! Ook willen wij de mensen bedanken die ons vrijwillig helpen geholpen. De medewerkers van De Brake willen wij ook bedanken voor hun hulp tijdens deze actiemiddag en voor de korting op de zaalhuur die overigens betaald werd door de SWON.

Familiedag voor jong en oud! (Sporthal de Brake, woensdagmiddag 3 februari)

Op woensdagmiddag 3 februari van 14.00 - 17.00 uur houden wij in Sporthal de Brake een actie. De opbrengst gaat naar ons levensonderhoud en werkvisum in Tanzania. U bent van harte uitgenodigd!

Dit is onze laatste actie voor vertrek. Wij vertrekken op maandag 8 februari richting Tanzania. Wij hebben er ontzettend veel zin aan!

Deze actie is in samenwerking met Sitchting Welzijn Ouderen Nunspeet (SWON).

Wij staan in "Op de Hoogte"

Wij staan in het mededelingenblad "Op de Hoogte", editie januari. Op de Hoogte wordt door de Stichting Welzijn Ouderen Nunspeet (SWON) uitgebracht. De SWON richt zich op 55-plussers in de gemeente Nunspeet.