Update situatie en oproep tot financiële steun voor onze werkvisums+verblijfsvergunningen

Deze blog status komt uit de grond van ons hart. Het raakt ons. Het doet erg veel met ons. Want de achterliggende weken waren voor ons enorm druk, hectisch en emotioneel. Want aankomende week verlopen officieel onze visums en we hebben een nieuw werkvisum en verblijfsvergunning nodig. We hopen nieuwe visums voor 2 jaar te krijgen. Een aantal weken geleden heeft u dit ook kunnen lezen in onze nieuwsbrief.

De juiste hulp op tijd (dank God!)
Inmiddels hebben we een aantal goede gesprekken met iemand uit onze gemeente hier. Zij is ook advocate van beroep. Een aantal gemeenteleden hadden haar aan ons geadviseerd. Zij is een fantastische vrouw en voorziet ons van goed advies en helpt ons met veel documenten voor de aanvraag van onze visums. Op een gegeven moment wisten we echt niet meer wat we moesten doen en toen hebben wij haar gebeld. Wij ervaren dit echt als een doorbraak en zijn er heel blij mee!

Het is nu nog wachten op een laatste document van onze Tanzaniaanse baas en dan kunnen we zeer waarschijnlijk de aanvraag van ons werkvisum starten. Wanneer deze is goed gekeurd, is onze verblijfsvergunning aan de beurt. Een hele spannende periode dus.

Wilt u onze visums financieel steunen?
Voor ons missionaire werk zijn wij voor een groot deel afhankelijk van giften. Voor onze werkvisums en verblijfsvergunningen hebben wij veel geld nodig. Geld wat wij zelf niet hebben. Dit loopt naar schatting op tot €4500 in totaal.

Wij willen heel graag hier blijven werken in Jezus’ naam en weten 100% dat we hier nog lang niet klaar zijn. God heeft ons geroepen en wij willen graag doorgaan om veel kinderen via onze Daycare & Nursery School een mooie toekomst te geven!

Wij willen u vragen om voor ons te bidden en/of ons financieel te helpen. Wij zijn dus hard op zoek naar giften. Als u/jij nog wat (vakantie)geld kwijt kunt aan ons mooie werk is dit meer dan welkom zodat wij nieuwe visums kunnen aanschaffen:

U kunt uw gift overmaken op (ANBI status):
IBAN: NL31 INGB 0003 1582 67
t.n.v. St. Samen op de Bres Ermelo
o.v.v. IBES Tanzania (de projectnaam is belangrijk om in te vullen)

Update 12-07-17
Op dit moment hebben we al €3585 aan giften voor onze visums mogen ontvangen in de maanden mei en juni. We zijn natuurlijk enorm blij en dankbaar voor alle gebeden, maar ook voor alle giften die door u zijn overgemaakt. Wij danken God!
Nieuwe schatting is dat we in totaal rond de €4500 nodig hebben, omdat de nieuwe informatie is dat we zeer waarschijnlijk weer één of ander nieuw tijdelijk visum moeten hebben totdat we ons werkvisum & verblijfsvergunning mogen ontvangen.
Wilt u nog een eenmalige gift geven voor onze visums, zodat wij het totale bedrag gaan halen? Wij hebben een ANBI-status, dus uw gift is belasting aftrekbaar

Guest of Honour bij de graduation van IBES

Vandaag hebben we een erg leuke graduation gehad bij IBES. Deze datum stond al maanden in onze agenda en we hadden er dan ook erg zin in! Bij deze graduation zijn er 9 studenten van de ‘1-jarige Daycare & Nursery training’ geslaagd en 3 studenten van de ‘Nanny training’ die 4 maanden duurt. Allemaal blije gezichten dus!

We hadden verschillende redenen om aanwezig te zijn. Zo hebben wij vorig jaar lesgegeven aan de afgestudeerde studenten en een goede band met hun opgebouwd.
Zoals u weet is onze Daycare & Nursery School ook in samenwerking met IBES, dus was het goed om daarom ons gezicht te laten zien. En we ontvangen elke 6 weken een nieuwe student via IBES op onze school die bij ons komt stage lopen. Een paar dagen geleden vroeg Marion, de baas van IBES, ons om ‘guests of honour’ te zijn. Met andere woorden dus eregasten. We zeiden meteen ja natuurlijk! Ze had eerst andere mensen in gedachten, maar dat is niet doorgegaan. Het is de bedoeling dat de eregast(en) ook cadeautjes meenemen voor de studenten. Dus moesten we snel nog iets bedenken. Maar Marlinda wist daar wel raad mee (zoals altijd). Ze heeft prachtige leskaarten gelamineerd voor de studenten die ze kunnen gebruiken in het werken met kinderen op een kinderdagverblijf en/of kleuterklas. Ze waren er erg blij mee!

We hebben een erg leuke dag gehad! Het voelt altijd goed om bij IBES terug te komen. Stiekem voelt het een beetje als een grote familie. Ook was het heerlijk om lekker weer even een patatje en een brood hamburger te kunnen eten bij Mc IBES.

Het was een super leuk dag waarin de Tanzaniaanse tradities weer voorbij kwamen zoals dansend de cake en cadeautjes brengen, elkaar cake voeren, proosten met champagne en anderhalf uur later beginnen met nog maar een paar gasten die aanwezig zijn.

Vandaag was een fijne afleiding voor ons, omdat we momenteel druk bezig zijn om een nieuw werkvisum te krijgen die over 1,5 week officieel verloopt. Bid u voor ons dat God zal voorzien? We geloven erin dat Hij nieuwe deuren voor ons zal openen!

Mother's Day

We zijn alweer twee weken aan het werk sinds onze vakantie in april. Het waren twee ontzettend drukke, maar ook leuke weken. We hebben drie nieuwe kinderen op onze school erbij gekregen en daar zijn we super blij mee! Ook zijn er veel bezoekers op onze school langs geweest. We hopen dat zij ook nog terug komen en hun kinderen brengen. Allemaal heel spannend!
Afgelopen vrijdag hebben we met de kinderen gewerkt over moederdag. Hier in Tanzania wordt ook wel Moederdag gevierd, maar niet zoals bij ons. Maar daarom vonden we het wel leuk om de kinderen iets te laten maken voor hun moeder. Dat wordt hier namelijk niet gedaan. Ze mochten een mooie jurk voor hun moeder kleuren, uitknippen en op een gekleurd papier plakken. De meeste moeders dragen hier namelijk jurken of rokken. Ze waren er erg trots op en vonden het erg leuk om iets voor hun moeder te maken.

FEEST! Een Tanzaniaanse bruiloft

Gisteren hebben wij een Tanzaniaanse bruiloft meegemaakt. Jackson ging trouwen, de accountant van IBES. Vorig jaar hebben wij samen bij IBES gewerkt. Wij hebben een goede band met hem en hij is altijd erg vriendelijk en behulpzaam.

Een aantal weken geleden zijn we uitgenodigd door hem, dus de datum stond al keurig in onze agenda. Hij zei: save the date! Nou, dat doen we dan zeker! Vrijdagavond kregen we van hem de trouwkaart. Dit kwam hij nog een avond van tevoren persoonlijk bij ons thuis afgeven. Het feest begon om 6 uur ’s avonds. Via google maps hadden we al snel de feestlocatie gevonden. Het was in de stad en niet heel ver weg. We besloten om de heenweg met de piki pcki te gaan, oftewel gebruik te maken van het openbaar vervoer per motor. We kwamen rond 6 uur per motor aan op de locatie. Het grappige was dat de bruiloftstoet precies op hetzelfde moment ook op de weg reed met veel muziek, geluid, versieringen en camera’s. Achterop de motor gingen we zelfs tussen de feestelijke auto’s door. We kwamen haast niet meer bij van het lachen!

Toen we aankwamen op de feestlocatie mochten we buiten eerst een paar foto’s maken met Jackson & Jackline, het bruidspaar. Dit was erg leuk!

Daarna zagen we al snel wat mensen van IBES. Het was leuk om al die mensen weer te zien en daar hebben we ’s avonds gezellig bij gezeten.
Toen we aankwamen bij de zaal kregen we eerst wat soep en een vleesspiesje. Daarna de feestzaal in. We kregen netjes wat frisdrank en er stond popcorn en een pak sap op tafel. Ja, in Tanzania is dat heel normaal dat er een pak sap gewoon op tafel staat! Heel komisch, maar we kijken er ondertussen niet meer van op. De rest van de avond dronken we frisdrank uit de fles. Dat scheelt natuurlijk een hoop afwas!
Het werd een leuke en gezellige avond, soms ook wel saai voor ons, omdat we niet veel Swahili kunnen en het lang duurt, met al die Tanzaniaanse tradities. Het bruidspaar moest bijvoorbeeld om en om hun eigen familie voorstellen aan alle gasten, er wordt door hun geproost met champagne en aan elkaar gevoerd, er wordt cake gegeten en aan elkaar gevoerd en ga zo maar door. Op een Tanzaniaanse bruiloft kan je niet even naar voren gaan en dansen wanneer je wil. We hebben zelf ook meegedanst met de ‘IBES groep’. Zo moesten we dansend onze cadeaus naar het bruidspaar brengen, dansend naar voren komen om met hun te proosten (CHEERS!) en dansend om de cake op te halen die het bruidspaar gaf aan IBES. Het hoort op een Tanzaniaanse bruiloft dat het bruidspaar aan de families en vrienden een cake geeft.
Jackson is Massai en voor hen is het traditie dat de familie het bruidspaar een geit geeft. Deze is van tevoren al klaar gemaakt door de kok en wordt op de avond zelf opgegeten. Ook de geit werd dansend door de koks en bruidsmeisjes naar het bruidspaar gebracht.
Als afsluiter van de avond wordt er altijd gegeten. Het was inmiddels tien uur, dus we hadden ook wel trek. Er is een soort lopend buffet waarbij er eten voor je op je bord wordt geschept. Op je bordje kregen we o.a. vlees, kip, spaghetti, pilau (rijst met kruiden), rijst, watermeloen en salade. Dit alles wordt op z’n Tanzaniaans half over en door elkaar op je bord geschept. Met een lekkere frisdrank erbij en eet smakelijk!

Daarna heeft Marlinda nog even gedanst met Jenipher, een leerkracht van IBES. Zij wilde dit graag en dat was een leuk moment waarbij er veel werd gelachen.
Het was een leuke, gezellige en feestelijke avond en we waren blij dat we erbij mochten zijn!

Grote schoonmaak en Koningsdag in Arusha!

Afgelopen week hadden wij vakantie. We hebben lekker heel veel niks gedaan en genoten van het even niet werken en niet om 6 uur ons bed uit te hoeven.We hadden afgesproken met de leerkracht en student dat we op vrijdag de school zouden schoonmaken, dingen voorbereiden en bespreken voor de nieuwe periode.
Wij waren natuurlijk netjes om 9 uur aanwezig, maar de leerkracht en student waren nergens te bekennen. Wij begonnen dus maar vast met schoonmaken en een uur later waren we gelukkig compleet. De een gaf de schuld aan het verkeer en de ander zei dat ze plotseling visite hadden en dat zij de kinderen naar school moest brengen. En dat je dan een uur later komt, dat hoef je hier in Tanzania niet te communiceren. En daarnaast hebben ze ook geen beltegoed op hun telefoon staan.
We hebben alles aan de kant geschoven en overal flink geboend. Ook kwamen er nog drie bezoekers langs die de school wilden bekijken voor hun kinderen. Ze waren erg positief en we hopen dat ze snel terugkomen met hun kind. Maar of dat het geval is weet je hier in Tanzania nooit. We hebben al vaak gehoord: Ik kom morgen mijn kind inschrijven. Maar morgen komt nooit.
Op zaterdag moesten we ook naar school. Een moeder kon niet op een doordeweekse dag de school bezoeken vanwege haar werk, dus gooiden we op zaterdag de school open. We hebben samen nog wat dingen schoongemaakt en voorbereidt en waren om 13:45 uur klaar om haar te ontvangen. Om 13:35 uur kregen we een berichtje dat ze onderweg was en om 15:00 uur was ze er eindelijk. Ze was erg positief en heeft haar kind ingeschreven bij onze school. Maar ook dit zegt nog niks, want dat betekent nog niet dat ze ook echt hun kind gaan brengen. Maar we hebben goede hoop!
Daarna konden we gelijk door naar de voetbalwedstrijd van Nederland - The rest of the world. We hadden een berichtje gehad dat deze wedstrijd werd gehouden om met alle Nederlanders Koningsdag te vieren. Er waren heel wat Nederlanders en Afrikanen die met Nederlanders getrouwd zijn aanwezig in het oranje gekleed. De wedstrijd was al een tijdje bezig en werd gehouden op een veld van een school en er was een kraam waar je gratis frisdrank kon krijgen. Het was een mooie wedstrijd waarin het uiteindelijk 2-1 werd voor Nederland. Daarna werd ons gevraagd of we mee gingen naar het feest. Feest? Welk feest? Wij dachten dat er alleen een wedstrijd was, maar dat was dus niet zo. Het werd georganiseerd door het Nederlandse consulaat in Arusha. Zij hadden een locatie afgehuurd om een feestje te vieren voor Koningsdag. We konden met iemand meerijden en gingen mee naar het feestje. Er werd een speech gehouden door iemand van het Nederlandse consulaat en we hebben het Wilhelmus gezongen. Daarna ging de muziek aan, werden er veel Nederlandse nummers gedraaid en lekker gedanst. Ook waren er allemaal lekkere hapjes zoals haring, kaas, rookworst, Haagse hopjes en chocolaatjes in de vorm van een tulp. Ook al was het niet op Koningsdag zelf, we hadden zomaar ineens een hele leuke Koningsdag gevierd!

Afronding First Term

In Tanzania bestaat het schooljaar uit 3 termijnen. Elke termijn duurt dus 4 maanden. De afgelopen weken zijn wij druk bezig geweest om de ‘First Term’ op onze Daycare & Nursery School af te ronden.

Zo zijn we druk geweest met de examens voor de 3 oudste kinderen van onze school. Glory is 5 jaar en Jayden en Reine zijn allebei 4 jaar oud. Marlinda heeft de examens allemaal zelf bedacht en op papier gemaakt. Dit was nogal een werkje, maar het resultaat mocht er zijn! Daarna hebben we ze één voor één in een Word-document gezet en zijn we later naar een winkel geweest om ze te printen en kopiëren.
De rapporten (reports) van de kinderen moesten ook handmatig geschreven worden. Op dit moment hebben we 9 kinderen op onze school en dus moesten er 9 rapporten worden geschreven. Hier is Marlinda erg druk mee geweest. Anna (de Tanzaniaanse leerkracht) moest eerst de kinderen observeren en daar per onderdeel wat over zeggen. Marlinda moest het vervolgens nog weer veranderen (want haar Engels is nog matig) en aanvullen.
Afgelopen vrijdag hadden we de ouders uitgenodigd. Tussen half 4 en 5 uur was er een korte inloop. We hadden frisdrank, cakejes en wat popcorn klaargezet. De ouders kregen het rapport van hun kind overhandigd en konden daarover nog met ons in gesprek als ze wilden. Wij zijn erg trots op de vooruitgang van de kinderen en dat al in 4 maanden tijd! Wij danken God voor deze mooie jonge kinderen en dat wij ze mogen helpen. Elke kind telt en is zeer waardevol.

Deze week is onze school gesloten en hebben we heerlijk een weekje vrij. Na bijna 4 maanden continue hard gewerkt te hebben om een nieuwe school op te bouwen, hebben we nu even welverdiende rust. De laatste weken waren al wat vermoeider, dus dit weekje komt voor ons precies op tijd!

Een nieuw signboard!

Een paar weken geleden kwam er een man bij onze school langs. Hij was de ‘marketing men’ voor de Tanzaniaanse baas van onze school. Hij zei dat hij bezig was met een groot signboard voor onze school om deze langs de doorgaande weg te plaatsen. Dit alles had hij al overlegd met onze baas en dit was al goedgekeurd door hem. Want dit zou de kans groter maken dat we meer kinderen krijgen en dat het makkelijker is voor ouders en andere bezoekers om onze school te vinden.

Dit vonden wij natuurlijk een heel leuk idee en waren er erg blij mee! Wel waren we blij dat hij nog even met een schets naar ons toe kwam, want er zaten namelijk een aantal fouten in het ontwerp. Een aantal woorden waren verkeerd gespeld. Daarnaast stond er ‘new day care’. We zijn op dit moment nog wel nieuw, maar dat bord is natuurlijk voor jarenlang gebruik. En onze eigen naam stond er niet eens op. We zeiden dus dat ze nieuw weg moesten halen en er Mariado voor in de plaats moesten zetten. Ook de foto die ze wilden gebruiken was een foto van IBES. Als ze die willen gebruiken moeten ze toestemming hebben van IBES en van de ouders van de kinderen die op de foto staan. Maar naar onze tips wilden ze niet luisteren. Als we dus pech hebben komen er boze ouders van de kinderen die zomaar op een signboard staan. Maar dat is gelukkig nog niet gebeurd. Wat wel een probleem is, is dat ze denken dat we nu New Daycare heten en als ze het hek zien van Mariado Daycare & Nursery school ze verder rijden. Omdat de naam natuurlijk niet overeenkomt. Maar gelukkig komt het meestal weer goed en vinden ze ons.

We zijn erg blij met het mooie, grote en kleurrijke bord langs de weg. Iets verderop staat nog een klein bordje met een pijl, zodat de mensen het goed kunnen vinden. We hopen dat deze borden gaan helpen om meer nieuwe kinderen op onze mooie school te mogen verwelkomen!

5 nieuwe houten stoeltjes op onze school!

Een aantal maanden geleden hebben wij aan onze Tanzaniaanse baas doorgegeven dat de oudste kinderen van onze school (vanaf ongeveer 4,5 – 6 jaar) echt nieuwe grotere stoelen nodig hebben. Hij zou dit wel regelen en aan een ‘fundi carpenter’ doorgeven, oftewel een timmerman. We hebben de fundi foto’s laten zien en hij zou dit wel kunnen maken. Twee tafels hadden we al.

Toen we na een aantal weken vroegen of de stoelen al klaar waren, bleek dat ze nog niet begonnen waren, omdat ze maten nodig hadden. Bij IBES heeft Marlinda in de klas de juiste maten van het stoeltje opgemeten, op papier gezet en uitgetekend voor de fundi. We hebben gekozen voor houten stoeltjes, omdat dit langer mee gaat dan plastic stoelen. Het duurde daarna nog een aantal weken voordat ze er eindelijk waren. We hadden nog weinig hoop. We waren van plan om dan maar in het weekend plastic stoeltjes te gaan kopen, want we hadden ze hard nodig.

Maar ineens stond de fundi twee weken geleden op vrijdagmiddag op de stoep bij onze school met 5 prachtige houten stoeltjes voor onze school. In Tanzania wordt bijna nooit iets gecommuniceerd, maar we waren er natuurlijk wel heel erg blij mee! Vanaf vorige week maandag zijn de stoeltjes in gebruik. Stapje voor stapje gaan we met onze school vooruit, al is er nog een hele lange weg te gaan. En vooral ook heel veel geduld en vertrouwen onderweg.

De kinderen zijn ook super blij met hun nieuwe stoelen en er wordt al hard op gewerkt!