Met de studenten mee naar de lokale kerk

Een aantal weken geleden hadden wij aan Patricia beloofd dat wij op een zondag met haar naar haar eigen kerk zouden gaan. Dit hebben wij vandaag gedaan! En we zijn heel erg blij dat we mee zijn geweest. Gisterenavond vroeg Michiel aan haar of het goed was dat wij morgen met haar naar de kerk zouden gaan. Yes fine, church starts at 6 o’clock. Wat? Zo vroeg? Uiteindelijk vergiste ze zich in de tijd en zei ze dat de kerk voor ons om half 8 begon. Haar kerk heeft twee diensten op zondagochtend; namelijk om 6 uur en half 8. Half 8 is natuurlijk nóg steeds heel vroeg (haha), maar oké prima en harstikke leuk om een keer mee te maken. Patricia zingt in een koor, dus zij moest al eerder aanwezig zijn in de kerk.

De volgende dag. Onze wekker moesten we al om half 6 zetten. Rustig wakker worden, klaarmaken en ontbijten. Op naar de kerk. We hadden om 7 uur afgesproken met Janeth. Zij is een van studenten van de daycare & nursery training van de nieuwe groep die gestart is in mei en aan wie wij dus ook lesgeven. Ook gingen Josephine en Hosiana mee van dezelfde groep, wat wij ’s ochtends pas ineens zagen. De kerk was op loopafstand was ons verteld. Josephine liep voorop en had er flink de pas in! Opeens zei ze: time is over! Oké, nu snappen we waarom je zo snel loopt. Janeth en Hosiana konden haar tempo ook moeilijk bijhouden. Kwart over 7 waren we al bij de kerk. Het was een Lutherse kerk. We waren ruim op tijd, want de hele kerk was nog leeg. Voor niets zo snel gelopen dachten we. De eerste dienst van 6 uur was net klaar en die mensen gingen naar huis.

Toen begon de kerkdienst. De dominee kwam naar voren in een wit gewaad. De kerkdienst was in het Swahili, dus wij konden er niet heel veel van verstaan, maar toch was het heel leuk en bijzonder om mee te maken. Patricia danste en zong in een koor net als Janeth. Ook zagen we Agnes in het koor mee zingen. Zij is een oud-studente van ons en al afgestudeerd bij IBES aan de nanny training. Zij vond het erg leuk om ons te zien in de kerk.

Tijdens de dienst moesten we ons nog even kort voorstellen. In wat woorden Swahili aangevuld met Engels kwamen we er redelijk uit. In de dienst zong de dominee vaak wat in het Swahili en antwoorde de gemeente al zingend. Dit kwam heel veel voor. Na de dienst was er een soort opbod. Tijdens het collecte moment in de dienst kan je natuurlijk geld geven zoals de meeste mensen gewend zijn, maar sommige mensen geven hier een deel van hun oogst.

Na de dienst kunnen de mensen dan bieden en bij het hoogste bod krijg je dat dan mee. Het geld gaat naar de gemeente. Het was erg leuk om te zien. Zo kwam er een kip voorbij, maar ook sinaasappels en een tas met maiskolven. Wij dachten deze gekocht te hebben voor ongeveer €1,- omgerekend, maar toen bleek dat iemand anders meer had geboden en wij het mochten meenemen. Heel lief en wat een mooie christelijke gedachte! Dat is ook het mooie aan de Tanzaniaanse cultuur. De mensen zijn vaak best arm, maar toch delen ze altijd het eten en drinken aan elkaar uit. Zo helpen ze elkaar.

Tegen kwart voor 10 waren we al thuis. Dat was natuurlijk wel apart, want normaal gesproken gaan wij pas rond die tijd naar de kerk toe. Vanaf kwart voor 11 hebben we live meegeluisterd via internet met onze eigen gemeente; de VEG In Nunspeet. Het was mooi om mee te luisteren met ook de bevestiging van ambtsdragers. Bijzonder om te horen dat er 5 nieuwe mannen deze uitdaging binnen de gemeente aangaan. Zo werkt God door! Ook werd er kort aan het einde van de dienst voor ons gebeden, wat ons raakte en bemoedigde.

Een aantal maiskolven hebben we gegeven aan de studenten met wie we mee waren. Dit vonden ze erg leuk. Maar nog geen 5 minuten later stonden ze bij ons voor de deur met een bord vol verschillende groenten. Dit was voor ons. En even later kwam Patricia langs en zei dat ze voor ons wilde koken met de lunch. Op dit punt kunnen wij heel veel van de Tanzaniaanse cultuur leren. Het voelde raar om dit allemaal aan te nemen, maar we merkten ook dat God hierin ons wilde leren om niet alleen te geven, maar ook te ontvangen. En dankbaar zijn als anderen je iets willen geven, ook al hebben ze heel weinig.

Marlinda heeft nog even gezellig mee gekeken bij het koken. Dat vonden ze natuurlijk heel erg leuk. We hebben gezellig gegeten met de andere studenten erbij. Een bordje met rijst, soort spinazie en vlees. Dit hebben we lekker buiten in het Afrikaanse zonnetje met elkaar opgegeten. Al houden Tanzanianen er helemaal niet van om in de zon te zitten. Veel te warm. De studenten aten met hun handen, maar wij gebruikten er wel een lepel bij. Anders werd het een grote knoeiboel bij ons.
Het was een leuke en gezellige ochtend en we zijn God dankbaar voor alles wat we hier in Tanzania mogen betekenen!

Stempelen!

In de les art for children gingen we stempelen. Leuk! Kinderen vinden het altijd leuk om te stempelen, maar onze studenten ook! Sommigen hebben dit namelijk nog nooit gedaan. Gelukkig was er verf en papier aanwezig en zijn we op zoek gegaan naar materialen om mee te stempelen. Dit moeten simpele materialen zijn die (bijna) niks kosten.

We hebben wc-rolletjes gebruikt om allemaal verschillende rondjes mee te stempelen.Schuursponsjes in verschillende vormen geknipt.Gestempeld met flesjes en dopjes.
Vorken gebruikt om bloemetjes mee te stempelen.Tijdens het stempelen was het doodstil in de klas. De studenten waren super geconcentreerd om mooie creaties te maken. Ook waren ze verbaasd dat je met zulke simpele dingen zulke leuke en mooie dingen kunt maken. Ze blijven zich elke keer weer verbazen met voor creatieve ideeën wij komen. Ze zijn erg leergierig en gaan dit zeker met de kinderen in de daycare doen. Super leuk dat ze zo enthousiast zijn! We ervaren dat ze hier zo weinig kennis hebben en dat we heel hard nodig zijn.

Een echte Afrikaanse bruiloft

Zoals sommigen al kort op facebook hebben gezien zijn wij een paar weken geledenop een echte Afrikaanse bruiloft geweest. De uitnodiging was al heel bijzonder. Ten eerste hoorden we het een paar dagen van te voren, maar daar zijn we wel een beetje aan gewend geraakt. Ten tweede kenden wij het bruidspaar helemaal niet. Jackson, programma coördinator bij IBES, nodigde ons uit en ook de rest van het kantoor mocht komen. Nee, niet hij ging trouwen maar één van zijn broers. Wij hebben hem nog nooit ontmoet (haha). Maar goed; het leek ons heel leuk om erbij te zijn!
Het begon aan het begin van de avond. Marion en Dick gingen ook, dus mochten wij meerijden. We kwamen aan bij een hele grote en luxe locatie. De hele zaal zat vol!

En als er vier blanke mensen binnenkomen, dan kijkt natuurlijk bijna iedereen naar ons. We kregen een plekje aan een tafel toegewezen. Een Afrikaanse bruiloft kent veel tradities. Iemand is de DJ die KEIHARDE muziek draait en iemand praat de hele avond aan elkaar. Zo worden o.a.de beide families voorgesteld aan iedereen met veel muziek en geklap. Ze staan dan één voor één op. Ook is er weer het beroemde cake-moment. Het bruidspaar voert elkaar en ook de twee getuigen die ernaast staan aan beide kanten.


Ook was er een moment voor de cadeaus. Marion had een leuke kaart geschreven met ook onze namen erop en wat geld erin. Dit brachten we al dansend op de muziek richting het bruidspaar. Aan het eind van de avond gingen we eten. Het was een soort lopend buffet. Werkelijk rijen met mensen, wat een drukte! We kregen een heelbord vol met eten.Typisch Afrikaans is dat al het eten op elkaar wordt gegooid op je bordje, maar het was erg lekker. We hebben genoten van deze avond!

Wachten op ons werkvisum

Zoals u hieronder kunt lezen gebeurt er momenteel veel in Tanzania. Zowel op nu.nl als teletekst stond dit gisteren vermeld. Ook wat betreft ons werkvisum. Op dit moment hebben wij officieel geen werkvisum, maar het schijnt dat dit vaker gebeurt bij vrijwilligers. De regering is er hard mee bezig om corruptie tegen te gaan; ook bij de immigratie. Wanneer er iets duidelijk wordt, dat weten wij op dit moment nog niet. Voor alle duidelijkheid: we zijn gewoon keihard aan het werk hoor.En wetwijfelen nergens aan, want onze machtige God is bij ons! Maar gebed is nodig. Wilt u voor ons werkvisum bidden? Alvast bedankt!

Een geslaagde dag: diploma uitreiking!

Op zaterdag 14 mei was er de diploma uitreiking voor studenten van groep A van de daycare & nursery training van 1 jaar en de nanny training van 4 maanden. Het was de eerste officiële diploma uitreiking voor de 1-jarige opleiding.
De uitreiking werd gehouden op de locatie van ‘Old-IBES’ waar wij dus wonen. Een aantal dagen van te voren was het een komen en gaan van mensen op ons terrein. Wat een drukte! En wat een gegiechel, gelach en gezelligheid van de studenten. Want zij hadden er natuurlijk ontzettend zin in!
Wat hebben wij gedaan in de week voorafgaand aan de diploma uitreiking? Nou: VEEL! Dit komt omdat onze baas gewoon veel te druk was en zij kwam ook in deze week pas weer terug na haar bezoek van 3 weken aan Nederland. En de daycare manager pakt heel veel dingen niet op.
Zo hebben wij onder andere de layout van de cijferlijst ontworpen en alle cijfers ingevuld. Dit kostte heel wat werk en frustraties, maar we zijn trots op het eindresultaat.
De studenten willen graag een soort modeshow doen met het lopen op de catwalk erbij. Wij besloten om hun te helpen, want anders wordt het gewoon een zooitje tijdens de uitreiking en dat zouden we niet leuk vinden voor ze. Marlinda bereidde het voor en we gingen naar ze toe. Eerst hebben we geluisterd naar wat ze wilden, daarna gaf Marlinda hun wat tips en hebben we ze met kleine dingetjes geholpen. Ook hadden we een voorbeeld filmpje gedownload, want ja hoe loop je nu eigenlijk over een catwalk. We vertelden hun: wees jezelf, straal vertrouwen uit en doe het vooral ook niet over de top maar normaal en goed. Ook werd Michiel de DJ, want muziek moet er natuurlijk ook bij. Ook zijn wij heel druk geweest met de cijferlijsten en tijdsschema van de dag.Oh en nog zoiets moois. Onze baas Marion vertelde ons dat we eregasten waren tijdens de diploma uitreiking. Wij uhm: GAAF, maar wat het houdt in? Het houdt in dat wij dus belangrijke gasten zijn tijdens de dag. Wij moesten op het podium zitten naast de baas en de daycare manager.
Ook moesten we een speech voorbereiden en kregen we een mooie slinger om. Net zoals de geslaagde studenten.Nou nu dan de diploma uitreiking! Al vroeg in de ochtend was het weer een komen en gaan van mensen op ons terrein. We hadden ook al een aantal flink gebeden voor mooi weer en ja hoor het was droog! De studenten van de andere groep (groep B) van de daycare & nursery training gingen koken. En op z’n Afrikaans buiten in de natuur, prachtig om te zien! Wat takken verzamelen, vuurtje maken, grote pan erop. Er werd heerlijke pilau en rijst gekookt met groente en fruit erbij. Pilau is een speciaal gerecht in Tanzania wat veel wordt gegeten op speciale gelegenheden. En het podium werd mooi versierd.
We laten u nu wat hoogtepunten zien van de dag. Rond half 11 zou het beginnen: inloop met koffie en thee. Maar het zou Afrika niet zijn als er dan nog bijna niemand was. Natuurlijk waren wij er al wel (haha). Rond kwart voor 12 begon het dan eindelijk. De gasten druppelden er voor één nog binnen, maar we besloten om te beginnen. Anders loopt het wel erg uit.Na op de opening, gebed, korte introductie van onze baas was het tijd voor entertainment van de afgestudeerde studenten. Het ging goed! Michiel was de DJ en bediende de muziek. Marlinda stuurde de studenten aan, want anders zou het echt fout zijn gegaan. Ze vertelden kort wie ze waren, wat ze geleerd hebben tijdens hun studie en ze vertelden iets gerichts van wat ze geleerd hebben. Bijvoorbeeld: een puzzel in hun hand en waarom dat belangrijk is voor kinderen. Daarna liepen ze over de catwalk.
De studenten van groep B hadden ook twee afscheidsliedjes voorbereidt op het podium, erg leuk om te zien. Daarna was onze speech als eregasten. Om en om vertelden we wat. We vertelden o.a. dat God ons naar Tanzania heeft gestuurd om bij IBES te werken. En dat we de studenten hebben lesgegeven, ze nieuwe dingen hebben geleerd en we daar heel dankbaar voor zijn. Het was een fantastische tijd met ze en wat gaan we ze missen! Daarna werden de certificaten en de cadeaus uitgedeeld.
Nog zoiets hilarisch! Tijd voor cake. Dat is ook een vast onderdeel in Tanzania tijdens speciale gelegenheden. De studenten brachten al dansend de mooie versierde cake op het podium naar ons toe. Dan geven ze cake een aantal keer schijn wel en niet. Marlinda kreeg de cake en mocht die aansnijden in kleine stukjes. We kregen ook cocktail prikkertjes erbij. Daarna kwam er één student van elke opleiding. En dan begint het! Eerst moesten wij als eregasten. Je pakt allebei een stukje cake en voert het tegelijkertijd aan de ander. Maar soms wordt er expres nep gevoerd en dat is als je daar staat niet grappig. Je hapt en dan trekken ze de cake weg (haha). Daarna de afsluiting met gebed. En aan het einde de lunch met dus heerlijke pilau, rijst, groente, fruit en een flesje frisdrank per persoon.
Wat een dag! Wij kijken terug op een fantastische dag en hebben er erg van genoten! We voelen ons bevoorrecht om iets moois in deze jonge levens van studenten te mogen betekenen. Wij wensen ze veel plezier en succes op hun nieuwe baan. Want ze hebben allemaal al een nieuwe baan! God zal met ze zijn! Wij kijken er uit om over een paar weken de ‘nieuwe groep A’ studenten les te geven. Zo is er veel werk te doen bij IBES.

Puzzle time voor studenten of kinderen?

Vorige week woensdag gaven wij o.a. het vak ‘games children play’ aan de studenten van groep B. Michiel hield eerst een korte uitleg over waarom puzzelen belangrijk is voor de ontwikkeling van het kind. Daarna heeft hij verteld over puzzelen in relatie met de leeftijds- en ontwikkelingsfase van het kind. Zo begint een kind van 0 tot 2 jaar met een vormenstoof, dit is het begin van het puzzelen.
En zo gingen we door tot en met kinderen van 6 jaar, die al vaak een puzzel kunnen maken van 60 stukjes. IBES heeft kinderen op de daycare tussen 0 en 6 jaar. Deze informatie over het puzzelen hebben we recent ook nog in een workshop aan de leerkrachten van de daycare verteld. Na de uitleg moesten de studenten al deze nieuwe informatie overschrijven in hun schrift. Toen ze ermee klaar waren gingen wij de verschillende puzzels uitdelen aan de studenten en hebben we ze verdeeld in groepjes.

Tijd voor het puzzelen! We hebben de vormenstoof er maar niet bijgehaald, want we dachten dat ze dit wel zouden moeten kunnen. Aan het ene groepje deelden we een houten puzzel uit, die normaal voor een kind van 2 à 3 jaar een uitdaging moet zijn. Maar één student had er nog wel even wat moeite mee (haha). Toen moesten we toch wel even ons lachen inhouden. We zeiden elkaar tegen elkaar: NEEEEEE, dit meen je niet! Maar ja, dit soort dingen komt hier dus voor. We deelden daarna ook de grote vloerpuzzels uit. Dit is de volgende stap in de leeftijd tussen 2 en 4 jaar.

Beide groepjes moesten toch even goed nadenken, kijken, passen en meten. We hebben de meest komisch dingen gezien. Er werd eigenlijk totaal niet goed nagedacht! Vaak denken ze niet goed na welke puzzelstukjes aan elkaar moeten. Ze zien ook het verband tussen de stukjes niet. Vervolgens hebben we aan de ‘snelle’ groep nog een puzzel gegeven van 50 stukjes, die normaal voor 5 à 6 jarigen is. Ze hadden een aardig gedeelte af voor hun doen, dat moet er bij gezegd worden, maar ze waren ook nog lang niet klaar. Wij hebben ze uitgelegd dat het handig is om eerst met de hoeken en dan de randen te beginnen.

Dit is allemaal nieuwe informatie voor de studenten. Zij hebben in hun jeugd niet of nauwelijks gepuzzeld en dus vandaag ook weer heel veel van ons geleerd. Puzzelen is voor kinderen erg belangrijk in hun ontwikkeling. En natuurlijk moeten deze studenten ook kunnen puzzelen gezien hun toekomstige beroep in het werken met kinderen. Al met al was het erg lachwekkend op sommige momenten, maar we hebben ons als blanke leerkrachten professioneel ingehouden.

AH, dat was een geslaagde actie!

De statiegeld actie in de maand april bij de Albert Heyn in Nunspeet heeft het mooie bedrag van maar liefst €279,70 opgeleverd. Het geld gaat naar ons levensonderhoud en werkvisum bij IBES in Tanzania. De medewerkers daar hebben gezegd dat ze ook wel erg onder de indruk waren van dit hoge bedrag. Hierin zijn wij God die aan het werk is, heel bijzonder! We zijn erg dankbaar en blij! We willen de mensen bedanken die hun statiegeld bonnetje(s) voor ons hebben ingeleverd.

Op bezoek bij Hoseana

In de week van maandag 25 april was de daycare een weekje dicht. De kinderen hadden dus vakantie! Dit betekent dat wij ook een beetje vakantie hebben. Op maandag en dinsdag moesten we aan het werk, de rest van de week waren we lekker vrij. We hadden het ook echt nodig om even uit te rusten en bij te komen van alles wat we afgelopen maanden gedaan en meegemaakt hebben. Dinsdag nodigde Hoseana, één van de leerkrachten, ons uit om bij haar thuis te komen. Hartstikke leuk! We spraken af dat zij ons om tien uur op zou komen halen. We waren op tijd opgestaan, hadden ontbeten en om tien uur stonden we op de afgesproken plek op haar te wachten. Ze nam ons mee naar haar huis, wat ongeveer tien minuten lopen was. Het is een heel klein schattig huisje. Een prima plekje om te wonen. Ze woont samen met haar man en ze hebben een dochter van zes maanden. Een super vrolijke baby.

We hadden wat groente en fruit voor haar gekocht als bedankje voor haar uitnodiging. Dit vond ze heel leuk en ze was er erg blij mee.
We hebben gezellig wat gekletst met Hoseana en haar man Emanuel. Daarna werd er van alles op tafel gezet. Allemaal fruit, soort nootjes en ze ging brood bakken met boter en een beetje ei in een pan. Ook kregen we thee aangeboden. Allemaal super lekker. En het was echt super veel! Echt Afrikaans. Heel gastvrij!

Toen we het ontbijt op hadden, deelde Hoseana mee dat we ook met z’n alles gaan lunchen. Oké, prima. We hebben alleen net ontbijt op en we hadden thuis ook al ontbeten, dus voorlopig hoeven we niks. Er werd ons gevraagd of we rijst lusten en wat we er graag bij willen eten. Vlees is hier niet te eten, dus we kozen voor de veilige weg: groente. Een deel hiervan hadden we zelf al meegenomen, de rest moest nog gehaald worden. Dus gingen we op pad door het dorpje om rijst en groente te kopen. Leuk om langs allerlei huisjes te lopen en mensen die ons begroeten en kinderen die met ons willen praten. Heel gezellig.
Eenmaal thuis kregen we de opdracht om de rijst uit te zoeken. Alle bruine korrels moesten eruit. Daarna werd het voor ons gekookt en de groente klaar gemaakt. Het was een grote pan voor wel acht personen in plaats van vier. Het kwam dan ook niet helemaal op. Ook kregen we weer fruit en drinken erbij. Heel erg lief en heel erg lekker.

Rond drie uur gingen we weer naar huis. Het was erg warm en benauwd binnen en we waren ook wel moe van al het praten en gezellig doen. Uiteraard werd er gezegd dat we nog langer konden blijven. Het is nog heel vroeg. Maar we hebben er bijna vijf uur gezeten, dus we vonden het wel mooi geweest.
Heel leuk om te zien hoe deze mensen wonen. We hebben mooie gesprekken gehad over het geloof en het dagelijks leven. Ze zijn blij met wat ze hebben, ook al zijn ze materialistisch gezien arm vergeleken met ons. Ze hebben hier een mooi leven opgebouwd en zijn trots op elkaar en hun lieve dochter.