Een onverwachts verjaardagsfeestje

Afgelopen zaterdagavond hebben wij onverwachts een hele leuke en gezellige verjaardag gehad. Met een heerlijke barbecue, taart en allerlei andere hapjes in de buitenlucht. Zoals u weet staat ons knusse huisje op een groot erf waar de eigenaar ook woont. Het zijn vriendelijke Tanzaniaanse Indische mensen en ze zijn Moslim van geloof. Toen we zaterdag begin van de avond thuis kwamen werden we spontaan uitgenodigd om ’s avonds op de verjaardag te komen. Dit leek ons erg leuk! Hun dochter werd 6 jaar en dit werd uitgebreid gevierd. De barbecue ging aan en er was veel familie aanwezig om het te vieren. We vonden het fijn om zo eens met de familie te kunnen praten en ze beter te leren kennen. Het was een gezellige avond!

Update: visums!

Wat hebben wij de afgelopen weken veel meegemaakt rondom onze visums. Het heeft persoonlijk veel met ons gedaan, maar we zijn op de goede weg. Dit willen we graag met u delen.

Allereerst willen we alle gevers hartelijk bedanken voor hun gift voor de betaling van onze visums. Het is erg bijzonder om te vertellen dat we voldoende geld hebben binnen gehaald om de toeristenvisums, onze werkvisums en onze verblijfsvergunningen te kunnen betalen.
Begin juni hebben wij op onze blog gecommuniceerd dat we rond de €4500 in totaal nodig hadden aan giften. In totaal hebben we tot nu toe maar liefst €4433 aan giften opgehaald voor onze visums. Er zijn zelfs nog een paar giften onderweg. Een ongekend hoog bedrag en daarmee kunnen we alles hier betalen.
Dit allemaal dankzij jullie financiële steun vanuit Nederland. Zonder u was dit niet gelukt en daarvoor danken we God! Want Hem komt alle eer toe.

Nu over naar de situatie rondom onze visums. Inmiddels hebben we een verlenging gekregen van onze toeristenvisums die nu tot en met begin november geldig zijn. Daar zijn we heel blij mee want dat geeft ons even wat extra lucht. Daarmee mogen we niet werken, maar wel in Tanzania wonen.
En we hebben nog meer goed nieuws! Want we hebben onze werkvisums sinds een aantal dagen binnen! Daar zijn we echt heel blij mee en dat is een grote en belangrijke stap. Ons werkvisum is voor 2 jaar geldig. Maar met dit werkvisum alleen mogen we nog niet werken op de school.

Dan de laatste stap. Dit is het verkrijgen van een verblijfsvergunning voor 2 jaar. Inmiddels is hiervoor ook alles geregeld en het is wachten, hopen en bidden. Als de aanvraag voor onze verblijfsvergunning is goedgekeurd, mogen we eindelijk weer werken op de school!

OPROEP TOT GEBED:
Bid u mee voor onze verblijfsvergunning? Dat God weer een grote doorbraak geeft en dat deze snel goedgekeurd gaat worden, zodat we weer aan de slag kunnen op de school.

Op bezoek bij onze oude werk IBES

Vorig jaar hebben we een jaar bij IBES gewerkt. We hebben daar een heel leuk jaar gehad waarin we mooie dingen hebben kunnen doen. We missen IBES stiekem wel een beetje en af en toe gaan we terug om te kijken hoe het daar is. Als we daar zijn voelt het echt als thuiskomen. We horen nog steeds een beetje bij de IBES-familie!
De leerkrachten en studenten vinden het super leuk om ons te zien en wij worden er ook blij van als we hen weer zien. Net als de kinderen! We krijgen dan veel knuffels en blije gezichtjes.
Vooral met de studenten die de afgelopen maanden bij onze school stage hebben gelopen hebben we een band opgebouwd en zij met ons. Het is erg gaaf om te zien dat de dingen die wij hebben gedaan voor IBES nog steeds worden gebruikt. Zo hebben we vier lesboeken geschreven en vier verschillende leerkrachten opgeleid om deze lessen te geven. Dit gaat nog steeds heel goed. De leerkrachten geven met plezier deze lessen en zo wordt de kennis doorgegeven aan veel studenten!
Ook hebben we heel veel films gekeken en daar vragen bij bedacht. De studenten kijken nog steeds elke vrijdag een film en moeten de vragen beantwoorden om hun Engels te verbeteren. Het is altijd leuk om Marion weer te zien. Zij was (en is nog steeds) een beetje onze Nederlandse moeder hier in Afrika. Zo helpt ze ons met onze visums en zijn we pas op haar verjaardag geweest wat erg gezellig was met een groepje Nederlanders.
Een bezoekje aan het IBES-restaurant mag natuurlijk niet ontbreken. We moesten zeker even genieten van de lekkere patat die ze daar maken. Want goede patat maken kunnen ze maar op weinig plekken hier in Afrika.

House sitting voor pastor David & Judy

Vanaf afgelopen maandag tot en met volgende week donderdag zijn wij 10 nachtjes aan het ‘oppassen’ op het huis van de dominee (David) en vrouw (Judy) van onze gemeente hier. Ze wonen naast de kerk. Een aantal dagen geleden kregen wij een berichtje van Judy dat ze iemand zochten en ze dachten aan ons. Na even nagedacht te hebben kwam vooral bij ons binnen dat we het wilden doen om hun hiermee ook te kunnen helpen, zodat ze met een gerust hart kunnen vertrekken. Ze gaan namelijk een week naar een christelijke conferentie en een aantal dagen genieten op het eiland Zanzibar. Ze doen altijd veel voor de gemeente, zijn echt fantastische mensen en een voorbeeld voor ons in het geloof. Via Judy hebben we een lijst en tips gekregen waar we op moeten letten. Zo hebben zij een hond, loopt er overdags een huishoudster rond, zijn er tuinmannen, bewakers ‘s nachts en werkt Judith (die we kennen via onze home group) overdag voor de kerk op kantoor naast het huis.

Op avontuur in Moshi

Afgelopen week zijn we een dagje naar Moshi geweest om een aantal studenten die wij vorig jaar hebben getraind te bezoeken. Zij werken samen op een school en weeshuis als leerkacht of nanny. Moshi is een andere stad hier in Tanzania die een aardig eind weg ligt. Vooral als je met het openbaar vervoer moet. Eerst gingen we met de piki piki (motor) naar de hoofdweg. Marlinda zat op wel een hele speciale motor. De bestuurder had namelijk maar 1 been en kon geen gewone motor besturen. Op deze manier kon hij toch gewoon aan het werk.
Daarna gingen we met een coaster naar Moshi. Dit is een wat grotere bus. Die rijden hier van Arusha naar Moshi. De rit met de bus duurde 2 uur. Daarna moesten we met een dala dala (een kleiner busje) naar de volgende plek. Vanaf daar moesten we verder met de piki piki. Helaas begreep niemand waar we heen moesten en wist niemand waar de school was. We hebben Violet van IBES gebeld, want die was er al eens geweest en kan Swahili. Zij heeft de piki piki driver uitgelegd waar hij heen moest en we konden op pad. Na een tijdje hadden we het idee dat hij helemaal niet wist waar hij heen moest en dat hij zomaar ergens heen reed. We hebben gezegd dat hij moest stoppen en weer gingen we met Violet bellen zodat ze het nogmaals uit kon leggen. Na flink om te zijn gereden en het 20 keer aan iemand langs de kant van de weg gevraagd te hebben, kwamen we eindelijk op de goede plek aan ergens in de bush.
Toen we het hek binnen gingen en de meiden ons zagen, kwamen ze op ons afgerend en werden we plat geknuffeld. Ze vonden het superleuk dat we helemaal bij hen op bezoek kwamen. En wij waren ook blij om hen weer te zien! Een paar meiden hebben hun eigen klas, anderen assisteren in een klas en 2 meiden werken als nanny in het weeshuis dat boven de school zit. Ze hebben ons een rondleiding gegeven op het terrein. Wat zijn we trots op het werk wat ze nu doen! Daarna was het weer tijd om de lange reis terug te maken. Eerst op de piki piki samen achterop en daarna in de dala dala.
Voordat we in de coaster stapten hebben we nog even op het terras gezeten in het zonnetje om te lunchen. Het was inmiddels al 2 uur en we hadden wel trek gekregen. Het was een hele reis om even een bezoekje doen. 3 uur heen en 3 uur terug. Maar het was absoluut de moeite waard!

Work & Fun Day at the Arusha Vineyard Church

Vandaag hebben wij meegeholpen op de Work & Fun Day bij onze gemeente hier. Rond half 9 vanochtend begon het. Er waren veel gemeenteleden aanwezig om te helpen. Want er moest namelijk gewerkt worden. Zo was er een groep die het kerkgebouw van binnen en buiten hebben geverfd. Wij hebben samen buiten geholpen. Onkruid verwijderen, aarde omspitten en verdelen, bloemen en planten moesten gepoot worden en nog veel meer. Na al het harde werken in de hete Afrikaanse zon was het tijd voor een gezamenlijke lunch. Van tevoren werd er gevraagd of iedereen wat eten mee kon nemen. En zo werd het een heerlijk en gezellig buffet. Na de lunch was er nog tijd voor een ‘magic show’ dat werd gegeven door een enthousiast gemeentelid. Hij kan o.a. leuke trucs met kaarten, boeken en geld. Er werd veel gelachen. Vooral door de kinderen en de Tanzanianen. We kijken terug op een leuke dag et was fijn om hier een steentje aan bij te dragen!

Wachten op ons visum & bij de concurrent op bezoek.

Afgelopen weken waren heel spannend voor ons. We waren druk bezig met het regelen van een werkvisum en dat ging niet allemaal heel voorspoedig. We willen iedereen ontzettend bedanken voor alle giften, gebeden, medeleven en andere hulp.
Op dit moment zijn alle documenten opgestuurd naar Dar Es Salaam en moeten we wachten tot het goedgekeurd wordt en terugkomt, zodat we hier in Arusha een werkvisum kunnen krijgen. Hierdoor kunnen we tijdelijk niet aan het werk op onze school. Wat erg vervelend is, zowel voor de school als voor onszelf. Maar we zijn nu nog steeds op de achtergrond druk bezig voor de school. Er is altijd werk te doen.
Afgelopen week hebben we The Little Treasures bezocht. Dit is een Daycare en Pre-School bij ons in de buurt waar een leerkracht werkt die wij hebben getraind bij IBES. Ze vond het superleuk om ons weer te zien en wij vonden het natuurlijk hartstikke leuk om haar bezig te zien met haar eerste baan. Ook loopt er nu een student van IBES stage op deze school. Het is een erg leuke school met veel ruimte buiten voor de kinderen om te spelen. Binnen was het wat kleiner en ongeorganiseerder. Echt Tanzaniaans dus. Het is leuk om deze werkbezoeken te doen. Om te kijken bij de concurrentie en te zien hoe onze ‘oud’ studenten het doen.

Nederlandse les aan een Tanzaniaan

Een aantal weken geleden zijn wij samen begonnen met het geven van lessen Nederlands aan een Tanzaniaanse man. Hij heet Gasper, is Christen en heeft een Nederlandse vrouw. Hij wil heel graag de Nederlandse taal verbeteren met als doel het verkrijgen van het Nederlands paspoort. Ze willen namelijk in de toekomst samen in Nederland gaan wonen.
Op een gegeven moment kwamen we in gesprek met zijn vrouw nadat Marion van IBES ons aan haar had getipt. We besloten al snel op het aanbod in te gaan! Elke vrijdagavond geven we hem nu een uurtje Nederlandse les tegen een kleine vergoeding. Het is erg leuk om te zien dat hij nu al verbetert en hij gaat er ook echt voor. Hij is erg dankbaar voor de hulp die wij aan hem geven. Zo hebben we het al over begroetingen gehad, de kleuren, etenswaren en kledingstukken. Erg leuk om te doen!