Vorig jaar hebben we een jaar bij IBES gewerkt. We hebben daar een heel leuk jaar gehad waarin we mooie dingen hebben kunnen doen. We missen IBES stiekem wel een beetje en af en toe gaan we terug om te kijken hoe het daar is. Als we daar zijn voelt het echt als thuiskomen. We horen nog steeds een beetje bij de IBES-familie!
De leerkrachten en studenten vinden het super leuk om ons te zien en wij worden er ook blij van als we hen weer zien. Net als de kinderen! We krijgen dan veel knuffels en blije gezichtjes.
Vooral met de studenten die de afgelopen maanden bij onze school stage hebben gelopen hebben we een band opgebouwd en zij met ons. Het is erg gaaf om te zien dat de dingen die wij hebben gedaan voor IBES nog steeds worden gebruikt. Zo hebben we vier lesboeken geschreven en vier verschillende leerkrachten opgeleid om deze lessen te geven. Dit gaat nog steeds heel goed. De leerkrachten geven met plezier deze lessen en zo wordt de kennis doorgegeven aan veel studenten!
Ook hebben we heel veel films gekeken en daar vragen bij bedacht. De studenten kijken nog steeds elke vrijdag een film en moeten de vragen beantwoorden om hun Engels te verbeteren. Het is altijd leuk om Marion weer te zien. Zij was (en is nog steeds) een beetje onze Nederlandse moeder hier in Afrika. Zo helpt ze ons met onze visums en zijn we pas op haar verjaardag geweest wat erg gezellig was met een groepje Nederlanders.
Een bezoekje aan het IBES-restaurant mag natuurlijk niet ontbreken. We moesten zeker even genieten van de lekkere patat die ze daar maken. Want goede patat maken kunnen ze maar op weinig plekken hier in Afrika.