Een week lang kregen we bezoek uit Nederland. Super leuk natuurlijk! De ouders en zusje van Marlinda kwamen langs. We hebben ze verrast op het vliegveld. Ze dachten dat er alleen een taxi voor hen klaar zou staan, maar toen stonden wij daar ineens! Erg fijn om ze weer te zien en een week lang samen door te brengen.

Melanie sliep in onze woonkamer op een matras. Marlinda’s ouders sliepen in een lokale lodge naast ons. Het was een hele simpele lodge, maar gelukkig hadden ze een goed bed om in te slapen. Al kwam er van slapen niet veel terecht. Hier in Tanzania kennen ze namelijk geen geluidsoverlast. En als je al last hebt van het geluid van je buurman ga je daar echt niet iets van zeggen. Dit betekend dat er vaak tot twaalf uur ‘s avonds harde muziek te horen was. Ook was er net die week een speciale week bij een kerk in de buurt, wat betekende dat om vijf uur 's ochtends de luidsprekers van de kerk aangingen en het hele dorp een uur lang kon meegenieten van een gebed. En daar doorheen hoorde je op de achtergrond de moskee en een aantal hanen kraaien. Maar dat mocht de pret niet drukken!
We hebben lekker veel bij gekletst en allemaal leuke dingen gedaan. We hebben laten zien waar we wonen en de twee locaties waar we werken. Zij hebben ook de aapjes gezien, heel leuk! We hebben gezwommen, zijn een dagje naar de stad geweest, hebben een kerkdienst bijgewoond, zijn naar een natuurpark geweest, hebben de markt bezocht, door het dorp gelopen en om een mooi meer heen gewandeld.



Dit deden we natuurlijk allemaal met Tanzaniaans transport. Dat was wel even wennen voor ze. In een volgepropt busje meerijden of achter op de motor. Hier kan het allemaal.
We hebben een hele fijne tijd samen gehad en vonden het jammer dat we al zo snel afscheid moesten nemen. We hebben veel plezier met elkaar gehad en veel meegemaakt in deze bijzondere maar o zo leuke cultuur.