Afgelopen woensdag waren wij een dagje vrij. Het was een nationale feestdag. De moslims vierden het einde van de maand Ramadan. Hier noemen ze dat Eid al-Fitr wat bij ons in Nederland meer bekend is als het Suikerfeest.
Overigens gingen wij ’s ochtends ‘gewoon’ naar ons werk, omdat het niet duidelijk was wanneer nou het einde van de Ramadan zou zijn. Er werd gezegd dat het misschien ook nu vrijdag zou zijn. We hadden zelfs de les voor de studenten voorbereidt. Toen wij op kantoor kwamen was er niemand en er waren ook geen kinderen op de daycare. Toen wisten wij dus wel dat het dus vandaag zou zijn! Alle Tanzanianen horen het of van elkaar, of via de radio of via de moskee. Maar ja, wij kunnen nou eenmaal niet zo goed Swahili.

Vandaag waren wij uitgenodigd bij Saïdi. Hij is manager van de IBES-workshop. Hij is moslim en echt een hele aardige man. Voor de Moslims is dit een belangrijk feest dus het leek ons wel erg leuk om mee te maken!
Hij zou ons rond 10 uur ophalen bij ons huis. Dit werd ietsje later, maar dat maakte ons niet heel erg uit want we hadden toch een dagje vrij. En inmiddels zijn we ook wel gewend dat Afrikanen nou eenmaal nooit op tijd komen. Hij zette eerst even zijn motor bij IBES neer. Hij had geregeld dat Jackson ons met de auto zou brengen naar USA River, een plaatsje in de buurt. Jackson moest toch richting Arusha stad, dus dat kwam heel goed uit. Toen hij ons had afgezet moesten we een klein stukje lopen. We kwamen aan bij een huisje midden tussen de maisvelden. Er woont familie naast hem.

Hij heeft één vrouw en drie kinderen waarvan één zoon en twee dochters. Sommige Moslims hebben meerdere vrouwen, maar dat vond hij toch wel te veel. En hij vond het heel belangrijk dat de kinderen eten, drinken en onderwijs krijgen. Zonder onderwijs geen baan zei hij. We hebben hem ook verteld dat het goed en normaal is dat je één vrouw hebt. Ondertussen gaan er ook geruchten dat hij wel nog een tweede vrouw heeft en meer kinderen, maar dat is onduidelijk. Hij zelf zegt van niet.
Toen we binnen kwamen kregen we al snel frisdrank en pilau.

Pilau wordt door Tanzanianen veel gegeten bij speciale gelegenheden en dus ook bij het einde van de Ramadan. Ook haalde zijn zoontje van 9 jaar speciaal drinkwater in flessen voor ons, omdat ze hier uit de kraan drinken wat voor ons niet goed is, want dranken krijgen we last van onze maag.
Daarna gingen we naar buiten, want hij wilde graag met ons suikerriet eten. Dit moest eerst nog van zijn stukje land worden gehaald. Met een groot hakmes haalde hij het eraf. Daarna gingen we dit samen eten in het zonnetje terwijl hij de stukken suikerriet voor ons klaarmaakte.


Wat merkwaardig was is dat zijn vrouw de hele tijd niet bij ons zat. Wij hebben haar eigenlijk verder niet gesproken. Alleen kort aan elkaar voorgesteld. Waarschijnlijk hoort dit bij de Moslimcultuur. Wij vonden het wel een beetje jammer, omdat we ook benieuwd waren naar haar.
Iets later belde een vriend van hem en daar wilde hij wel graag heen. Wij vonden dit prima, want we wilden na 3 uur ook wel graag naar huis. Daarna pakten we de dala dala terug naar huis. Dit wilden wij voor hem betalen, maar hij stond erop dat hij ook voor ons betaalde. Wij waren immers zijn gasten vandaag. We kijken terug op een erg leuke middag!