Een aantal weken geleden hadden wij aan Patricia beloofd dat wij op een zondag met haar naar haar eigen kerk zouden gaan. Dit hebben wij vandaag gedaan! En we zijn heel erg blij dat we mee zijn geweest. Gisterenavond vroeg Michiel aan haar of het goed was dat wij morgen met haar naar de kerk zouden gaan. Yes fine, church starts at 6 o’clock. Wat? Zo vroeg? Uiteindelijk vergiste ze zich in de tijd en zei ze dat de kerk voor ons om half 8 begon. Haar kerk heeft twee diensten op zondagochtend; namelijk om 6 uur en half 8. Half 8 is natuurlijk nóg steeds heel vroeg (haha), maar oké prima en harstikke leuk om een keer mee te maken. Patricia zingt in een koor, dus zij moest al eerder aanwezig zijn in de kerk.

De volgende dag. Onze wekker moesten we al om half 6 zetten. Rustig wakker worden, klaarmaken en ontbijten. Op naar de kerk. We hadden om 7 uur afgesproken met Janeth. Zij is een van studenten van de daycare & nursery training van de nieuwe groep die gestart is in mei en aan wie wij dus ook lesgeven. Ook gingen Josephine en Hosiana mee van dezelfde groep, wat wij ’s ochtends pas ineens zagen. De kerk was op loopafstand was ons verteld. Josephine liep voorop en had er flink de pas in! Opeens zei ze: time is over! Oké, nu snappen we waarom je zo snel loopt. Janeth en Hosiana konden haar tempo ook moeilijk bijhouden. Kwart over 7 waren we al bij de kerk. Het was een Lutherse kerk. We waren ruim op tijd, want de hele kerk was nog leeg. Voor niets zo snel gelopen dachten we. De eerste dienst van 6 uur was net klaar en die mensen gingen naar huis.

Toen begon de kerkdienst. De dominee kwam naar voren in een wit gewaad. De kerkdienst was in het Swahili, dus wij konden er niet heel veel van verstaan, maar toch was het heel leuk en bijzonder om mee te maken. Patricia danste en zong in een koor net als Janeth. Ook zagen we Agnes in het koor mee zingen. Zij is een oud-studente van ons en al afgestudeerd bij IBES aan de nanny training. Zij vond het erg leuk om ons te zien in de kerk.

Tijdens de dienst moesten we ons nog even kort voorstellen. In wat woorden Swahili aangevuld met Engels kwamen we er redelijk uit. In de dienst zong de dominee vaak wat in het Swahili en antwoorde de gemeente al zingend. Dit kwam heel veel voor. Na de dienst was er een soort opbod. Tijdens het collecte moment in de dienst kan je natuurlijk geld geven zoals de meeste mensen gewend zijn, maar sommige mensen geven hier een deel van hun oogst.

Na de dienst kunnen de mensen dan bieden en bij het hoogste bod krijg je dat dan mee. Het geld gaat naar de gemeente. Het was erg leuk om te zien. Zo kwam er een kip voorbij, maar ook sinaasappels en een tas met maiskolven. Wij dachten deze gekocht te hebben voor ongeveer €1,- omgerekend, maar toen bleek dat iemand anders meer had geboden en wij het mochten meenemen. Heel lief en wat een mooie christelijke gedachte! Dat is ook het mooie aan de Tanzaniaanse cultuur. De mensen zijn vaak best arm, maar toch delen ze altijd het eten en drinken aan elkaar uit. Zo helpen ze elkaar.

Tegen kwart voor 10 waren we al thuis. Dat was natuurlijk wel apart, want normaal gesproken gaan wij pas rond die tijd naar de kerk toe. Vanaf kwart voor 11 hebben we live meegeluisterd via internet met onze eigen gemeente; de VEG In Nunspeet. Het was mooi om mee te luisteren met ook de bevestiging van ambtsdragers. Bijzonder om te horen dat er 5 nieuwe mannen deze uitdaging binnen de gemeente aangaan. Zo werkt God door! Ook werd er kort aan het einde van de dienst voor ons gebeden, wat ons raakte en bemoedigde.

Een aantal maiskolven hebben we gegeven aan de studenten met wie we mee waren. Dit vonden ze erg leuk. Maar nog geen 5 minuten later stonden ze bij ons voor de deur met een bord vol verschillende groenten. Dit was voor ons. En even later kwam Patricia langs en zei dat ze voor ons wilde koken met de lunch. Op dit punt kunnen wij heel veel van de Tanzaniaanse cultuur leren. Het voelde raar om dit allemaal aan te nemen, maar we merkten ook dat God hierin ons wilde leren om niet alleen te geven, maar ook te ontvangen. En dankbaar zijn als anderen je iets willen geven, ook al hebben ze heel weinig.

Marlinda heeft nog even gezellig mee gekeken bij het koken. Dat vonden ze natuurlijk heel erg leuk. We hebben gezellig gegeten met de andere studenten erbij. Een bordje met rijst, soort spinazie en vlees. Dit hebben we lekker buiten in het Afrikaanse zonnetje met elkaar opgegeten. Al houden Tanzanianen er helemaal niet van om in de zon te zitten. Veel te warm. De studenten aten met hun handen, maar wij gebruikten er wel een lepel bij. Anders werd het een grote knoeiboel bij ons.
Het was een leuke en gezellige ochtend en we zijn God dankbaar voor alles wat we hier in Tanzania mogen betekenen!