Aapjes kijken en spaghetti als 3e ontbijt in TCDC
Donderdag 24 maart gingen we naar TCDC. Hier is de andere daycare van IBES waar we ook vaak komen. Als we hier heen gaan moeten we ongeveer
een kwartier met de daladala en daarna nog zo’n tien minuten lopen. Voordat we het terrein op mogen moeten we in een boek onze naam, de tijd en een handtekening zetten, worden onze tassen
gecontroleerd en controleren ze met een detector of je niks bij je hebt. Als je met de auto komt, wordt er met een spiegel onder je auto gekeken. Er wordt niet naar gekeken of je iets in je auto
hebt. Snap jij de logica?
Toen we aan kwamen bij de daycare, bleek dat er bijna niemand was. Omdat het Paasweekend was, waren de twee locaties samengevoegd. Dit doen ze altijd de dag voor een vakantie of een lang weekend.
Dat kwam ons eigenlijk wel goed uit, want dan konden we in alle rust onze gang gaan.
We hebben routine kaarten opgehangen en we hebben alle stoelen in een kring gezet. Ze hebben namelijk op hun programma staan dat ze in de kring beginnen, maar ze zitten nooit in een kring. Dit
moest dus veranderen.
Er was een kind aanwezig en een nanny in opleiding. Deze nanny hebben wij ook een
aantal lessen gegeven, dus het was leuk haar te zien. Ze heeft heel lief broodjes met boter en thee voor ons klaargemaakt. Dit eten Tanzanianen als ontbijt en ze ontbijten altijd pas op hun werk.
Wij hadden zelf om half acht al thuis ontbeten en het was nog maar negen uur, dus daarna zaten we aardig vol.
We gingen nog even naar buiten, want we zagen en hoorden allemaal apen. De daycare bij TCDC heeft echt een prachtige omgeving met veel bomen en als het wat koeler is komen de apen heel dichtbij. De daycare heeft dan ook geen tralies om de kinderen binnen te houden, maar om de apen buiten te houden.
We maken onze laatste dingetjes af en schrijven een briefje voor de leerkrachten. We werpen nog een blik op de apen en vertellen Neema, de nanny, dat we gaan. Ik ben eten voor jullie aan het maken, vertelt ze ons. Wat? Eten aan het maken? Maar we hebben net al ontbijt gehad en het is nog geen half tien. Nou ja, prima, dan wachten we nog even. We gaan buiten aan een tafeltje zitten en even later komt ze aan met een grote pan spaghetti voor vier personen. Zit je dan, ’s ochtends om half tien aan de spaghetti. Hier kan het allemaal. We hebben ons best gedaan, maar niet al het eten op gekregen. Het was wel heel lekker en we vonden het erg lief dat ze zo goed voor ons zorgde.
Het was weer een bijzonder begin van onze dag. Zo is elke dag hier weer een verrassing wat we gaan meemaken!
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}