Op bezoek bij Saïdi

Afgelopen woensdag waren wij een dagje vrij. Het was een nationale feestdag. De moslims vierden het einde van de maand Ramadan. Hier noemen ze dat Eid al-Fitr wat bij ons in Nederland meer bekend is als het Suikerfeest.
Overigens gingen wij ’s ochtends ‘gewoon’ naar ons werk, omdat het niet duidelijk was wanneer nou het einde van de Ramadan zou zijn. Er werd gezegd dat het misschien ook nu vrijdag zou zijn. We hadden zelfs de les voor de studenten voorbereidt. Toen wij op kantoor kwamen was er niemand en er waren ook geen kinderen op de daycare. Toen wisten wij dus wel dat het dus vandaag zou zijn! Alle Tanzanianen horen het of van elkaar, of via de radio of via de moskee. Maar ja, wij kunnen nou eenmaal niet zo goed Swahili.

Vandaag waren wij uitgenodigd bij Saïdi. Hij is manager van de IBES-workshop. Hij is moslim en echt een hele aardige man. Voor de Moslims is dit een belangrijk feest dus het leek ons wel erg leuk om mee te maken!
Hij zou ons rond 10 uur ophalen bij ons huis. Dit werd ietsje later, maar dat maakte ons niet heel erg uit want we hadden toch een dagje vrij. En inmiddels zijn we ook wel gewend dat Afrikanen nou eenmaal nooit op tijd komen. Hij zette eerst even zijn motor bij IBES neer. Hij had geregeld dat Jackson ons met de auto zou brengen naar USA River, een plaatsje in de buurt. Jackson moest toch richting Arusha stad, dus dat kwam heel goed uit. Toen hij ons had afgezet moesten we een klein stukje lopen. We kwamen aan bij een huisje midden tussen de maisvelden. Er woont familie naast hem.

Hij heeft één vrouw en drie kinderen waarvan één zoon en twee dochters. Sommige Moslims hebben meerdere vrouwen, maar dat vond hij toch wel te veel. En hij vond het heel belangrijk dat de kinderen eten, drinken en onderwijs krijgen. Zonder onderwijs geen baan zei hij. We hebben hem ook verteld dat het goed en normaal is dat je één vrouw hebt. Ondertussen gaan er ook geruchten dat hij wel nog een tweede vrouw heeft en meer kinderen, maar dat is onduidelijk. Hij zelf zegt van niet.
Toen we binnen kwamen kregen we al snel frisdrank en pilau.

Pilau wordt door Tanzanianen veel gegeten bij speciale gelegenheden en dus ook bij het einde van de Ramadan. Ook haalde zijn zoontje van 9 jaar speciaal drinkwater in flessen voor ons, omdat ze hier uit de kraan drinken wat voor ons niet goed is, want dranken krijgen we last van onze maag.
Daarna gingen we naar buiten, want hij wilde graag met ons suikerriet eten. Dit moest eerst nog van zijn stukje land worden gehaald. Met een groot hakmes haalde hij het eraf. Daarna gingen we dit samen eten in het zonnetje terwijl hij de stukken suikerriet voor ons klaarmaakte.


Wat merkwaardig was is dat zijn vrouw de hele tijd niet bij ons zat. Wij hebben haar eigenlijk verder niet gesproken. Alleen kort aan elkaar voorgesteld. Waarschijnlijk hoort dit bij de Moslimcultuur. Wij vonden het wel een beetje jammer, omdat we ook benieuwd waren naar haar.
Iets later belde een vriend van hem en daar wilde hij wel graag heen. Wij vonden dit prima, want we wilden na 3 uur ook wel graag naar huis. Daarna pakten we de dala dala terug naar huis. Dit wilden wij voor hem betalen, maar hij stond erop dat hij ook voor ons betaalde. Wij waren immers zijn gasten vandaag. We kijken terug op een erg leuke middag!

African First Aid Course

Wij hebben deelgenomen aan een tweedaagse Afrikaanse Eerste Hulp training. De studenten van IBES moeten verplicht deze training volgen en wij mochten ook deelnemen aan deze cursus. De cursus is erkend door de Red Cross, wat betekend dat hij internationaal geldig is.
Dokter Mary gaf de cursus. Een superleuke vrouw met ontzettend veel kennis. Ze heeft ons heel veel verteld en uitgelegd. Zo hebben we geleerd hoe we een brancard kunnen maken.

Hier in Tanzania zijn namelijk bijna geen ambulances. En als er al één kan komen, kunnen de mensen dit vaak niet betalen. Daarom moeten ze zelf een brancard in elkaar zetten en zo de gewonde vervoeren. Omdat er geen ambulance kan komen, sterven heel veel mensen, terwijl dit eigenlijk helemaal niet nodig is.We hebben geleerd om met veel verschillende soorten wonden om te gaan, zoals oogwonden, steekwonden of beten van een slang, spin of schorpioen.
We kregen informatie over hoe we moeten handelen en reageren als we bijvoorbeeld een auto-ongeluk mee maken. Wie help je als eerst en wanneer en hoe moet je reanimeren.Daarnaast werd er ook veel verteld over verschillende soorten ziektes. Wat bij ons vaak algemene kennis is, is hier onbekend. De nummer 1 hoofddoodsoorzaak bij kinderen van 1-5 is diarree. Ze sterven namelijk aan de uitdroging. De mensen hier weten niet dat kinderen dan veel vocht verliezen en dat dit moet worden aangevuld. Daarom is het zeer belangrijk dat deze kennis wordt aangeboden in de training en daardoor wordt verspreid.Het laatste onderwerp was de bevalling. Er werd uitgelegd hoe een bevalling gaat en op welke manier je het beste hulp kunt bieden. Veel meiden worden hier op jonge leeftijd al zwanger, dus het is goed dat ze hier meer over weten.
Aan het eind van de training kregen we allemaal een certificaat mee en een pasje. Hiermee kan je aantonen dat je een training hebt gehad en in staat bent om mensen te helpen.

YES, television time!

Op vrijdagmiddag kijken de kinderen van de daycare altijd televisie. Dit is goed voor het ontwikkelen van hun Engels, fantasie en algemene kennis. Veel kinderen hebben thuis geen tv, dus is het extra speciaal. Ze hebben een hele leuke dvd van Krummel, maar dit is de enige. Elke week kijken de kinderen dus dezelfde film en ook nog eens in het Nederlands. Want de leerkrachten weten niet hoe je de film in het Engels moet laten zien. Ook niet nadat we het een aantal keer hebben uitgelegd. Tijd voor wat anders!
We zijn op zoek gegaan naar goede kinderprogramma’s in het Engels voor de verschillende leeftijden. Deze hebben we eerst opgezocht, daarna gedownload vanaf YouTube, toen omgezet naar een dvd-bestand en uiteindelijk op een lege dvd gebrand. Het is heel veel werk, maar we zijn blij met het resultaat. Nu hebben de leerkrachten leuke en leerzame filmpjes in het Engels om met de kinderen te kijken. En de kinderen hebben er enorm van genoten!

De Afrikaanse stijl van kleren drogen

De meeste Tanzanianen hebben geen wasmachine. Dus moeten ze altijd met de hand wassen. Vaak hangt de kleding van de studenten dagen aan de lijn, terwijl het al lang droog is. En tussendoor regent het vaak nog een keer, waardoor de kleding weer nat wordt en nog langer aan de lijn hangt. Ook hangen ze gerust hun was buiten aan de lijn terwijl het aan het regenen is. Het is altijd voor ons timen wanneer onze was aan de lijn kan hangen.
Wanneer er geen plek meer is aan de waslijn, dan laat je het gewoon op het gras drogen. Of je gooit de kleding over wat struiken heen. Hieronder zie je de kleding van onze voormalige bewaker, een Masai man. De Masai is de naam van een grotendeels nomadisch volk die voornamelijk leven in Kenya en Tanzania.

Middagdutje doen

Omdat de kinderen nog erg jong zijn en ze lange dagen naar de daycare gaan, moeten de meeste kinderen ’s middags slapen. Dit hebben ze ook echt nodig. In het ene lokaal krijgen de oudste kinderen les. Het andere lokaal wordt omgetoverd tot een slaapzaal. Ze hebben mooie bedjes voor de jongste kinderen en de anderen slapen op een matras of bovenin tussen de knuffels. Als je het lokaal inloopt zie je allemaal lieve slapende kinderen en af en toe hoor je iemand snurken. Vandaag was het koud, dus de kinderen slapen lekker onder een dekentje. De leerkrachten en studenten zitten aan een tafel om de kinderen in de gaten te houden en na te kijken en voor te bereiden.

English movie listening

Sinds enkele weken zijn wij ook verantwoordelijk voor de lessen ‘English movie listening’ en ‘English movie questions’ op vrijdagmiddag bij IBES. Dit hebben wij zelf toegezegd, omdat het tot nu toe niet goed verliep en wij hier best ons aandeel in willen hebben. Elke vrijdagmiddag kijken de studenten een Engelstalig gesproken film. Dit is heel belangrijk voor ze, want hiermee ontwikkelen ze hun Engels en dit is weer belangrijk voor hun toekomstige beroep in het werken met kinderen in een weeshuis, als nanny bij een gezin thuis of als leerkracht op een daycare. Elke week bekijken wij zelf eerst de film en bedenken er vragen bij die ze tijdens de film kunnen invullen. Zo wordt hun Engels verbeterd. Na de film bespreken wij de vragen kort na met de studenten. De eerste keer hebben ze Ratatouille gekeken, de tweede keer De Leeuwenkoning 1 en op dit moment kijken ze Finding Nemo.

Het verhuizen is begonnen!

Wij gaan verhuizen! Het huurcontract van waar wij nu wonen loopt af en IBES gaat een andere locatie huren. Dat betekent dat wij mee moeten verhuizen. We weten nog niet precies wanneer, maar 1 juli moeten we uiterlijk uit zijn. Vandaag is er al een begin gemaakt. We moesten ineens binnen tien minuten onze spullen uit de keuken halen, want die werd helemaal leeg gehaald en alvast over verhuisd. Dit betekent dat we nu niet meer kunnen koken en geen tafel en stoelen hebben. Maar gelukkig kunnen we met de werknemers in het restaurant mee eten. Heel erg fijn. Op de nieuwe locatie moet nog water en elektriciteit komen. Dat is er nu namelijk nog niet. Wanneer dat klaar is en alles netjes is kunnen we over. We gaan ons plekje hier missen, maar hebben ook heel veel zin om naar ons nieuwe plekje te gaan. Het is maar een paar honderd meter verderop, naast IBES. Dus als we straks ons bed uit rollen staan we op ons werk.

Het alfabet!

De afgelopen tijd zijn wij o.a. druk bezig geweest met het alfabet voor de drie daycare groepen bij IBES. De leerkrachten zijn tot nu toe gewend om het alfabet altijd uit hun hoofd aan de kinderen op te noemen en de kinderen herhalen dit dan. Of ze tekenen de letters A t/m Z uit op het bord plus het bijbehorende plaatje erbij. Het gaat zo: A voor Apple, B for Ball, C for Cat t/m de letter Z for Zip. Als je elke dag A t/m Z op het bord moet schrijven + de plaatjes erbij tekenen, dan kunt u zich voorstellen dat het heel veel tijd in beslag neemt. En de kinderen moeten ondertussen dan wachten. Op zich zijn de kinderen dat hier wel gewend, maar het is niet echt ideaal voor je les. En de kinderen worden er ook onrustig van.

Dus gingen M&M hiermee aan de slag. Bij IBES hebben we elke werkdag voldoende te doen, dus dat is fijn. Michiel heeft op internet alle plaatjes bij elke letter opgezocht en Marlinda heeft het document netjes afgemaakt. Met een speciaal lettertype voor schrijfletters zijn alle letters en woorden erbij gezet. Daarna moesten alle kaartjes worden uitgeknipt en gelamineerd. Voor de klassen met een whiteboard hebben we een stukje magneettape aan de achterkant geplakt, zodat de kaartjes op het bord gebruikt kunnen worden. Wat een werk! Maar we zijn trots op het eindresultaat. Elke daycare groep krijgt nu van ons een doosje met daarin de kaartjes voor het alfabet. De leerkrachten zijn erg blij mee zijn! Hiermee hebben we hun weer een stapje verder geholpen.