Goedkoop GE-NIE-TEN!

Een week geleden waren we met onze gemeente op Church Camp. Het was een weekend van goede gesprekken en mooie mensen ontmoeten. Zo raakten we ook aan de praat met Mike en Lyndall, een prachtig Australisch zendingsechtpaar. Zij hebben een mooi leegstaand gastenhuisje naast hun eigen huis staan. Dit was oorspronkelijk bedoeld voor hun (schoon)moeder, maar uiteindelijk heeft zij besloten om in Australië te blijven wonen. Dit huisje wordt vaker goedkoop verhuurd aan familie, vrienden en andere mensen, bijvoorbeeld via de kerk. Wij hebben hun verteld dat we vaak niet echt goed uitrusten in het weekend en dit zijn ze niet vergeten. Ze vertelden ons dat we van harte welkom waren in hun gastenhuisje.
Dit weekend hebben wij in alle rust in dit huis doorgebracht. We hoefden zelfs helemaal niets te betalen, maar alleen een klein beetje voor de kosten van elektriciteit. Het huisje is maar op een half uurtje rijden met de dala dala en daarna nog een stuk lopen. Nou, dat hebben wij er wel voor over!



We hebben een heerlijk weekend gehad. Een weekend in een prachtige en groene omgeving. Mike gaf ons ook het spelletje ‘Golf Croquet’ wat in het Nederlands ‘Croquet’ heet. Dit hebben we samen een aantal keren gespeeld en wat hebben we soms gelachen. Het doel is om als eerste de bal, met behulp van een houten hamer, door de poortjes te slaan en uiteindelijk door de eindpaal.

Op zondag zijn we samen met hen naar de kerk geweest. Mike speelt gitaar in de band en moet er altijd al vroeg zijn. Wij mochten iets later met Lyndall mee rijden. Elke zondag wordt er gebeden voorafgaande aan de dienst en Lyndall is daar altijd bij aanwezig wanneer ze kan. Zo wordt er gebeden voor de kerkdienst, voor de kinderwerkers, voor de spreker die dag, voor de band en noem maar op. Normaal kunnen wij er nooit bij zijn, omdat we van ver moeten komen. Maar nu konden we er wel bij zijn. Het was bijzonder en goed om erbij aanwezig te zijn. We merken dat we steeds meer mensen kennen via de kerk en dat doet ons goed!

Waar wij zelf wonen hebben we bijvoorbeeld geen mooie tuin en totaal geen rust omdat er veel muziek en geluid te horen is, dus we hebben ontzettend genoten. God is goed, zorgt voor ons en Hij heeft ons dit weekend weer veel mooie dingen gegeven en daar zijn we Hem dankbaar voor.

Een toffe Church Camp

Afgelopen weekend zijn we met de kerk op kamp geweest. Het kamp vond plaats in een spiritueel centrum. Dit centrum wordt geleid door katholieke nonnen. Er zijn allemaal grote gebouwen met kamers die je kunt huren en verschillende ruimtes waar je gebruik van kan maken om bijvoorbeeld diensten te houden. Het was voor ons een weekend om nieuwe mensen uit de kerk te ontmoeten, nieuwe dingen te leren en tijd door te brengen met God.

Het kamp begon op vrijdagavond. Gelukkig konden wij voor een groot gedeelte een lift krijgen. Het was namelijk ver van ons huisje vandaan en zo konden wij toch nog op tijd komen. We begonnen met een gezamenlijke maaltijd en daarna gingen we zingen en waren er twee sprekers die wat over zichzelf en over het thema gingen vertellen.

Het thema voor dit weekend was gebed. Daarom was er ook een mooie grote gebedsruimte ingericht. Deze was dag en nacht open en hier kon je heen wanneer je wilde. Bij binnenkomst deed je je schoenen uit en waste je je handen en daarna kon je op vele verschillende creatieve manieren met God communiceren. Wat bij jou het beste past.





Zaterdag ochtend na het ontbijt waren er twee preken, ’s middags was het tijd voor ontmoeting, gebed en worship en aan het eind was er een Magic Show. ’s Avonds keken we de film ‘War Room’ met een mooie boodschap en sloten we af met een praatje en gezamenlijk gebed.

Op zondag na het ontbijt gingen we naar de kerk en toen was het kamp alweer afgelopen. We zijn heel dankbaar dat we hierheen mochten gaan en hebben mooie gesprekken gehad en een fijne tijd met God. We hebben ook extra genoten van de lekkere douche in onze kamer, want we hebben in ons huisje al ruim een week geen water. Daarnaast genoten we ook enorm van de rust die er was. Bij ons huisje is er dag en nacht lawaai en dat is erg vermoeiend. Het kamp was erg waardevol en we kunnen er weer met nieuw vertrouwen tegenaan. Het is niet altijd gemakkelijk, maar we weten dat wat we meemaken, God zelf al heeft doorstaan. Hij is de weg al gegaan die wij bewandelen. Dit geeft ons kracht en vertrouwen om door te gaan met waar we mee bezig zijn!

Kinderen opvrolijken in het ziekenhuis

Afgelopen vrijdag gingen wij met de studenten mee naar het Nkoaranga Hospital. Marion (eigenaar) had een aantal opdrachten voor de studenten verzonnen. Een Belgische vriendin van haar werkt in dit ziekenhuis. Zo moesten de studenten bijvoorbeeld leren wat een CliniClown is en wat hij doet en hoe je een poppenkast voorstelling geeft. Allemaal nieuwe informatie voor ze.
In het ziekenhuis liggen op dit moment zo’n 20 kinderen die zijn geopereerd aan een botbreuk. Het zijn kinderen uit hele arme gezinnen die via een project de operatie gratis hebben gekregen. Wij gaan met de studenten naar het ziekenhuis om plezier met ze te hebben en samen te lachen.

Op donderdag hebben wij de studenten geholpen in de voorbereidingen. Eerst hebben we gekeken bij hun poppenkast voorstelling. De twee beste koppels hebben we eruit gekozen en die moeten in het ziekenhuis een voorstelling gaan doen. Daarna hebben ze samen met onze tips een achtergrond geverfd voor bij de poppenkast. Ook mochten we een aantal spellen vanuit de winkel van IBES meenemen die de studenten dan konden spelen met ze. Deze spellen hebben we aan ze uitgelegd.
Marlinda heeft alle gezichten van de studenten geschminkt. Dit hadden ze nog nooit gedaan en ze wilden het ook niet zelf proberen, want dat vonden ze te eng. Een zonnetje, een bloemetje, een rode neus; helemaal leuk natuurlijk! Wat waren ze blij dat Marlinda dit wel voor ze kon doen.

Op naar het ziekenhuis. Nou ja, dat duurde nog even. Om 9 uur zouden we vertrekken. De studenten zouden worden opgehaald met een ambulance was ons verteld. Maar er kwam geen ambulance. Er kwam wel een gehuurd busje aanrijden. Bestemming? Je raad het al… het ziekenhuis. Nou prima, hup de studenten daar netjes in. Enige tijd later kwam er een piki piki (motor) driver. Die moest de poppenkast gaan vervoeren naar het ziekenhuis. Haha, meen je niet dachten we. Het ging soms allemaal maar net goed, maar dat kan allemaal in Afrika.
Bijna 1 uur later dan gepland begonnen we in het ziekenhuis. De studenten hebben eerst de poppenkast voorstelling opgevoerd.

Wat moesten de kinderen lachen. En ja, zelfs de verpleegsters en moeders lagen in een hele grote deuk. Poppenkast kennen ze namelijk niet of nauwelijks in Tanzania, dus hun reacties waren erg leuk om te zien. De studenten hebben daarna lekker gespeeld met de kinderen en ze veel persoonlijke aandacht gegeven.
De spelletjes werden gespeeld, de bellenblaas erbij en de ballonnen in de lucht. Wat een feest!


Het was een erg leuke ochtend samen met de studenten. We zijn erg trots op ze!

IBES gaat op werkbezoek

Gisteren zijn we namens IBES op werkbezoekgeweest bij verschillende organisaties in Arusha. Wie gingen er mee? Marion (eigenaar), Violet (daycare manager), Patricia (afgestudeerd student op zoek naar een baan), Saïdi (manager IBES workshop), een klusjesman en wij.

Eerst gingen we op bezoek bij de Jaffery Academy. Deze academie bestaat uit kleuterklassen, basisonderwijs, middelbaar onderwijs, maar ook uit de Speciaal Education Needs. Hiervoor kwamen wij.

Elke dag wordt er speciaal onderwijs gegeven aan kinderen met ontwikkelingsstoornissen en gehandicapte kinderen. We hebben een korte rondleiding gehad en ze hebben zelfs voor ons gezongen.


Patricia mag hier waarschijnlijk komen werken. IBES gaat hier ook een speeltuin aanleggen, wat allemaal nauwkeurig werd afgemeten en uitgedacht door Saïdi, de klusjesman en Marion. Het is heel bijzonder om te zien hoeveel deze school doet voor de kinderen. De meeste kinderen die op welke manier dan ook afwijken van de ‘normale’ kinderen, worden hier verstoten.

Daarna brachten we een kort bezoek aan de daycare van de Mariodo schools.

Hier werkt Simone (Duitse vrouw) sinds een aantal maanden als daycare manager en Anna gaat hier per oktober werken als leerkracht. Zij is deze maand bij IBES afgestudeerd en wij hebben haar in onze lessen gehad. De daycare verwacht in oktober open te gaan.




Als alles rond is, gaat IBES een partnership aan met deze daycare. Deze daycare moet in grote lijnen gaan lijken op wat IBES inhoudt en doet. De verwachting is dat dit wel gaat gebeuren, maar in Afrika duren dingen vaak lang.

Na een korte lunch gingen we door naar onze laatste stop. We gingen op bezoek bij een groot ziekenhuis waar ook kinderen met HIV/Aids worden opgenomen. Hier gaat IBES ook een mooie speeltuin aanleggen voor de kinderen. Er komen soms dagelijks wel 100 kinderen in de speeltuin, dus dit gaat een hele fijne afleiding worden voor de kinderen!

Mooie ontmoetingen op Zanzibar

Na 7 maanden achter elkaar gewerkt te hebben bij IBES en vanalles te hebben meegemaakt waren we toe aan echte rust. Dus zijn we lekker even van ons eigen gespaarde geld op vakantie geweest naar Zanzibar.

In 2014 hebben wij samen een half jaar gewerkt op dit prachtige eiland. Toen hebben wij gewerkt op twee basisscholen; de Step Up Academy en de Karibu School. Beide scholen hebben wij verrast met een bezoekje.


Op vrijdag zijn we naar de Step Up Academy geweest. Want op vrijdag hebben de kinderen sport op school op Zanzibar. Vooraf hadden we in Nederland een goede voetbal voor deze school gekocht, zodat ze hier weer een tijd mee vooruit kunnen. Ook hebben wij ze een voetbalpompje, aanvoerdersband en touwen gegeven. De touwen kunnen ze mooi gebruiken voor het springtouwen.En natuurlijk gingen wij met ze mee naar het grote speelveld, waar een voetbalveld bij ligt. Michiel heeft met de jongens een partij'tje voetbal gespeeld en Marlinda heeft met de meiden leuke foto’s gemaakt, gespringtouwd en ze een nieuw spelletje aangeleerd.





Hoe is het op de school nu? Mede door onze inzet toen gaan ze o.a. nog steeds op vrijdag naar het sportveld en worden de kinderen nooit meer geslagen. Ze gebruiken de getallenlijnen in elke klas nog, zodat de kinderen beter leren tellen, aftrekken en rekenen. De slogans per klas hangen er ook nog die wij met de kinderen gemaakt hebben. Als afsluiter kregen de kinderen nog een lekkere lolly van ons.



Ook hebben we de Karibu School bezocht. De eerste keer dat we ze wilden bezoeken hadden we pech, want de school was dicht vanwege een islamitische feestweek. De tweede keer dat we er kwamen was de school gelukkig wel open en konden we even een snel bezoekje brengen. We hebben gesproken met wat leerkrachten en gesproken met de kinderen. Ook hier waren de kinderen erg blij om ons weer te zien! Ook op deze school gaat het erg goed. Op deze school hebben we andere dingen bereikt. We hebben de kinderen toen heel veel persoonlijke aandacht en liefde gegeven en hun veel sport- en spelactiviteiten aangeleerd.



God heeft ons vele bijzondere ontmoetingen gegeven op Zanzibar. Hij verhoort gebeden. Zo kwamen we onverwachts Michael Isai een aantal keer tegen op het strand. Hij was twee jaar geleden onze bewaker en hij komt uit een Masai stam. Samen hebben we veel leuke herinneringen opgehaald. Hij was enorm blij om ons weer te zien!

Ook kwamen we Lameck tegen. Hij werkte destijds op het kantoor van het project. Op zondag zijn we met hem naar zijn kerk geweest. Het was een mooie Engelstalige dienst en na de dienst hebben we nog gepraat met de dominee, gemeenteleden en een Amerikaanse vrouw.

God gaf ons ook een ontmoeting met Dorcas. Zij was zo blij om ons en vooral Marlinda weer te zien. Destijds hebben wij aan haar les gegeven op de Step Up. Ze zei: I miss you. Erg bijzonder om ook haar weer te zien. Zij zit nu op de middelbare school.

Al deze momenten hebben ons geraakt. We hebben veel betekent voor de kinderen, maar ook voor de leerkrachten. Het was een zeer bijzondere tijd op Zanzibar en wat zijn we dankbaar dat we mochten terugkeren. Naast dit alles hebben we in onze vakantie ook lekker genoten van zon/zee/strand, goed uitrusten en ons hoofd leegmaken. Dit heeft ons erg goed gedaan.

Inmiddels zijn we weer veilig thuis. Maandag begint ons werk weer bij IBES, maar nu is het vooral nog even nagenieten!

HOERA, ze zijn geslaagd!

Afgelopen zaterdag 10 september was onze 2e diploma-uitreiking waar we bij konden zijn. Erg speciaal dus! Dit keer stond de dag ook in het teken van de afgestudeerde ‘daycare en nursery’ studenten en de nannies. Aan deze groep ‘daycare en nursery’ studenten hebben we al lesgegeven sinds februari, dus sinds het begin dat we hier zijn. We hebben een hele goede band met ze opgebouwd en gaan ze echt missen.
Het was een hele leuke, enthousiaste, grappige en leergierige groep. En wat hebben we ze veel aangeleerd in al die maanden! Denk aan alle leuke sportactiviteiten, spelletjes, knutselwerkjes, liedjes en muziekactiviteiten die ze nu door ons met kinderen kunnen gaan doen. Zo gaat de kennis door in het land en dat is wat we willen.

Vooraf hadden de afgestudeerde studenten alles goed voorbereidt. Zo zijn ze allemaal naar de kapper geweest, hebben ze het eten ingekocht, is de hele tent neergezet en versiert, en hebben wij met ze geoefend voor hun toneelstukje. Dat moest natuurlijk wel een aantal keer, want ze hebben totaal geen benul van wat en hoe ze het moeten doen.

Het was een hele bijzondere dag, Dit keer waren we geen eregast tijdens de diploma-uitreiking zoals de vorige keer, maar we mochten wel op het podium zitten, omdat we leerkrachten zijn.Op de planning stond dat de viering om half 11 zou beginnen, maar het wordt dik 1,5 uur later. En sommige gasten kwam zelfs nog later. Tsjah, het blijft Afrika. De andere groep studenten heeft gekookt. Drie grote pannen op het vuur. Echt heel Afrikaans en erg mooi om te zien. Het was een vol en leuk programma zoals de vorige keer.

Het was weer een leuke dag met: een dramastukje van de afgestudeerde studenten, een mooi afscheidslied van de andere groep studenten, de speech van de directrice, de speech van de eregast, het vaste ritueel van cake eten, de cadeaus en als afsluiting gezamenlijk eten.

Daarna hadden we een mini-afterparty met de familie van Jenipher met eten, drinken en gezelligheid. Jenipher was ook een van onze studenten en zij hielden nog een extra feestje waar wij ook bij mochten zijn.
We hebben een fantastische dag gehad! Het was genieten van wat God in het leven van deze mooie (ex)studenten heeft gedaan. En wat zijn we dankbaar dat we daar bij IBES een middel in mochten zijn! ’s Avonds zijn we nog even op stap geweest met ze. Deze mooie tijd afgesloten met een hapje en een drankje. Ze wilden graag met ons ergens naar toe en wij hadden gezegd dat wij iedereen op een drankje zouden trakteren. De studenten stonden erop om ons eten te betalen. Dit vonden we echt super lief, want ze hebben bijna geen geld te besteden.
Ze bedankten ons tig keer voor de hulp die we ze gegeven hebben. Toen we uiteindelijk met z’n allen afscheid moesten nemen was dat toch wel heel gek. We hebben deze meiden niet alleen veel kennis bijgeleerd over hun toekomstige beroep, maar we hebben ze ook mogen helpen hun eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. Toen ze voor het eerst bij ons in de klas kwamen waren het hele stille en onzekere meiden. Samen met hen hebben wij gewerkt aan hun zelfvertrouwen en om voor zichzelf op te komen. We hebben ze echt zien opbloeien tot zelfverzekerde jonge vrouwen met vertrouwen in zichzelf en die een hele boel nieuwe kennis hebben. We zijn enorm trots op ze!

Geen water en geen elektriciteit

Soms is het echt wel even doorzetten. De ene keer valt namelijk de elektriciteit uit en de andere keer hebben we weer geen water. Vaak is het ook op momenten dat je denkt: neeeeeeee, niet nu! Bijvoorbeeld als we hebben gesport en daarna echt moeten douchen. Of als we een zware werkdag hebben gehad en de elektriciteit voor een tijd uitvalt. Of wanneer we op kantoor iets moeten printen en er dan net weer geen stroom is en de laptop uitvalt en dus niks meer kunnen doen. We weten natuurlijk wel dat we in Afrika wonen, maar het kost altijd extra energie, omdat je geduldig en flexibel moet blijven.
Hier zie je een foto van een emmer gevuld met water. Als er geen water uit de kraan komt, is er gelukkig wel een beetje reserve water wat we kunnen gebruiken. Dan vullen we onze emmers altijd, zodat we kunnen koken. En we brengen water aan de kook, zodat we ook een beetje kunnen douchen met lauw water. Dus een beetje water over je heen gooien. Zo blijven we in ieder geval schoon en de afwas komt een andere dag wel weer.

Studenten doen Marlinda's haar

De studenten vinden Marlinda’s haar allemaal erg mooi en interessant. Ze willen zelf ook graag lang haar hebben. Daarom laten ze vaak nep haar in hun haar knippen. We willen ons haar net zoals jij Marlinda zeggen ze dan. Heel graag wilden ze Marlinda’s haar een keer vlechten. We hadden ze al wel gewaarschuwd dat ze heel ander haar heeft dan Afrikanen en dat het dan heel lang gaat duren. Maar dat was geen probleem. Ze gingen lekker buiten op het gras aan de slag.

Het is toch wel lastig met zulk haar. De vlechtjes beginnen heel dun maar worden steeds dikker en dikker. Het is toch wel heel veel werk. Dat hadden ze niet verwacht. Ook zakken de vlechten al heel snel uit. Tja, bij glad haar blijft het niet gewoon zonder elastiekje zitten zoals bij jullie kroeshaar. Toch vonden ze het erg leuk om het haar te doen en vonden ze de vlechtjes leuk staan!