Gisteren hebben wij een Tanzaniaanse bruiloft meegemaakt. Jackson ging trouwen, de accountant van IBES. Vorig jaar hebben wij samen bij IBES gewerkt. Wij hebben een goede band met hem en hij is altijd erg vriendelijk en behulpzaam.

Een aantal weken geleden zijn we uitgenodigd door hem, dus de datum stond al keurig in onze agenda. Hij zei: save the date! Nou, dat doen we dan zeker! Vrijdagavond kregen we van hem de trouwkaart. Dit kwam hij nog een avond van tevoren persoonlijk bij ons thuis afgeven. Het feest begon om 6 uur ’s avonds. Via google maps hadden we al snel de feestlocatie gevonden. Het was in de stad en niet heel ver weg. We besloten om de heenweg met de piki pcki te gaan, oftewel gebruik te maken van het openbaar vervoer per motor. We kwamen rond 6 uur per motor aan op de locatie. Het grappige was dat de bruiloftstoet precies op hetzelfde moment ook op de weg reed met veel muziek, geluid, versieringen en camera’s. Achterop de motor gingen we zelfs tussen de feestelijke auto’s door. We kwamen haast niet meer bij van het lachen!

Toen we aankwamen op de feestlocatie mochten we buiten eerst een paar foto’s maken met Jackson & Jackline, het bruidspaar. Dit was erg leuk!

Daarna zagen we al snel wat mensen van IBES. Het was leuk om al die mensen weer te zien en daar hebben we ’s avonds gezellig bij gezeten.
Toen we aankwamen bij de zaal kregen we eerst wat soep en een vleesspiesje. Daarna de feestzaal in. We kregen netjes wat frisdrank en er stond popcorn en een pak sap op tafel. Ja, in Tanzania is dat heel normaal dat er een pak sap gewoon op tafel staat! Heel komisch, maar we kijken er ondertussen niet meer van op. De rest van de avond dronken we frisdrank uit de fles. Dat scheelt natuurlijk een hoop afwas!
Het werd een leuke en gezellige avond, soms ook wel saai voor ons, omdat we niet veel Swahili kunnen en het lang duurt, met al die Tanzaniaanse tradities. Het bruidspaar moest bijvoorbeeld om en om hun eigen familie voorstellen aan alle gasten, er wordt door hun geproost met champagne en aan elkaar gevoerd, er wordt cake gegeten en aan elkaar gevoerd en ga zo maar door. Op een Tanzaniaanse bruiloft kan je niet even naar voren gaan en dansen wanneer je wil. We hebben zelf ook meegedanst met de ‘IBES groep’. Zo moesten we dansend onze cadeaus naar het bruidspaar brengen, dansend naar voren komen om met hun te proosten (CHEERS!) en dansend om de cake op te halen die het bruidspaar gaf aan IBES. Het hoort op een Tanzaniaanse bruiloft dat het bruidspaar aan de families en vrienden een cake geeft.
Jackson is Massai en voor hen is het traditie dat de familie het bruidspaar een geit geeft. Deze is van tevoren al klaar gemaakt door de kok en wordt op de avond zelf opgegeten. Ook de geit werd dansend door de koks en bruidsmeisjes naar het bruidspaar gebracht.
Als afsluiter van de avond wordt er altijd gegeten. Het was inmiddels tien uur, dus we hadden ook wel trek. Er is een soort lopend buffet waarbij er eten voor je op je bord wordt geschept. Op je bordje kregen we o.a. vlees, kip, spaghetti, pilau (rijst met kruiden), rijst, watermeloen en salade. Dit alles wordt op z’n Tanzaniaans half over en door elkaar op je bord geschept. Met een lekkere frisdrank erbij en eet smakelijk!

Daarna heeft Marlinda nog even gedanst met Jenipher, een leerkracht van IBES. Zij wilde dit graag en dat was een leuk moment waarbij er veel werd gelachen.
Het was een leuke, gezellige en feestelijke avond en we waren blij dat we erbij mochten zijn!